Ελλάδα 2011: Keep going... προς τα πίσω

Του Αλέξανδρου Μερκούριου
Προσωπικά χαίρομαι για όλους όσους κατάφεραν να πάνε διακοπές. Δεν είναι ντροπή να συνεχίζει κανείς να έχει την εργασία του, και εφόσον αυτή του προσφέρει τα σχετικά μέσα, να έχει και την οικονομική άνεση να ζει σαν άνθρωπος. Σύντομα άλλωστε πολλοί Έλληνες θα πληρώσουν στην εφορία, την οικονομική τους… αυτάρκεια, με την μορφή της τριπλής έκτακτης εισφοράς. Απλά για να καταλάβουν για μία ακόμη φορά (όπως έχουμε πει, η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως) ότι εδώ...
«στο Ελλάδα» δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και γενικώς όσοι αναγκάζονται να δηλώνουν εισοδήματα θα συνεχίσουν να απομυζούνται, καλύπτοντας την τρύπα  της φοροδιαφυγής, απλά γιατί ο (δήθεν) φοροεισπρακτικός μηχανισμός δεν μπορεί να πιάσει κανέναν άλλο. Διότι αν μπορούσε, δεν θα ήταν ο ΦΠΑ το μεγαλύτερο πρόβλημα των κρατικών εισπράξεων… Και εδώ είναι και το παράλογο: Ανεβάζουμε τους συντελεστές ΦΠΑ, ακριβαίνοντας τα προϊόντα σε βαθμό που οι καταναλωτές δεν μπορούν να πληρώσουν, αλλά από την άλλη, δεν μπορούμε να πάρουμε το φόρο. Άρα, ποιος ωφελείται; Κάποιος στη μέση της αλυσίδας που θα τον βάλει στην τσέπη του… ενώ τα κορόιδα θα πληρώνουν. Όπως πάντα.
Τι ίδιο δεν έγινε  και με τις προθέσεις για τα περιβόητα τεκμήρια διαβίωσης για τους ελεύθερους επαγγελματίες; Δύο χρόνια τα περιέφεραν στα ΜΜΕ ως απειλή, και τελικά αντικαταστάθηκαν με ένα χαρατσάκι που είναι όμως το ίδιο για όλους. Είτε βγάζουν 1.000 ευρώ, είτε 100.000. Είτε φοροδιαφεύγουν πλήρως. Κι αυτό ονομάστηκε φορολογική δικαιοσύνση. Όπως πάντα…
Ο πρώτος κύκλος των  αποκρατικοποιήσεων κλείνει σε ένα  μήνα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει πουληθεί ή ιδιωτικοποιηθεί τίποτα πλην του  μεριδίου του ΟΤΕ που οι Γερμανοί θα έπαιρναν έτσι κι αλλιώς. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με την πτώση του χρηματιστηρίου το πήραν τσάμπα, ενώ έβαλαν την κυβέρνηση να βάλει και πλάτη για τις απολύσεις εκατοντάδων υπαλλήλων που θα έρθουν το χειμώνα. Έτσι μέσα σε ένα μήνα θα πρέπει να πουληθούν όλα τα μαγαζιά που βρίσκονται στη λίστα τους πρώτου κύματος των αποκρατικοποιήσεων. Και να γίνει αυτό, όμως, πόσα χρήματα θα φέρουν, μετά τη χρηματιστηριακή κατρακύλα που έχει περιορίσει την αξία τους κατά 40 – 65%; Έτσι, και με τις πιέσεις των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών (που αν δεν προσέξατε αντέχουν στον χρόνο όπως οι κατσαρίδες στο πυρηνικό πόλεμο), οι αποκρατικοποιήσεις θα αναβληθούν για άλλη μια φορά. Όπως πάντα.
Κι αν το δημόσιο  χρειαστεί λεφτά, θα τα βρει με άλλη μία έκτακτη εισφορά. Όπως πάντα.
Η χώρα βρίσκεται  σε πρωτοφανή οικονομική κρίση (για να μην γελιόμαστε είμαστε ο πιο χρεοκοπημένος λαός, συγκριτικά με το μέγεθός μας) αλλά ενώ έχουμε ανάγκη από πραγματική και επεξηγηματική ενημέρωση για το τι πραγματικά θα μας συμβεί τα περισσότερα ΜΜΕ (και εδώ οι αναγνώστες του «Π» καταλαβαίνουν τη διαφορά) ασχολούνται με τετριμμένα και «πασέ» ρεπορτάζ που τους σερβίρουν από τα διάφορα πολιτικά γραφεία, του τύπου «τι θα πει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ», ή ότι «η κυβέρνηση τρέχει να πιάσει τους στόχους»… Όπως πάντα.
Οι τράπεζες συνεχίζουν να βρίσκονται σε δύσκολη θέση, αλλά πάντοτε το κράτος, η Τράπεζα της Ελλάδος, ή (ακόμα) και οι αντίπαλοι τραπεζίτες φροντίζουν την τελευταία στιγμή να σώσουν αλλήλους ως από μηχανής Θεοί για να μην πάθει τίποτα το πιο ισχυρό «σύστημα». Όπως πάντα.
Κι έτσι, μ’ αυτά και με τ’ άλλα, στην Ελλάδα του 2011, σε μια περίοδο που οι δανειστές μας, κρατικοί και ιδιώτες απ όλο τον κόσμο, ΑΠΑΙΤΟΥΝ να τελειώνουμε με το δημόσιο όπως το ξέραμε, για να λύσουμε και τα προβλήματα που προκαλεί σε πολίτες, κοινωνία και οικονομία, εμείς στο Ελλάδα, συνεχίζουμε.
Συνεχίζουμε να χαϊδεύουμε το πελατειακό κρατικοδίαιτο πολιτικό μας σύστημα και δυστυχώς να έχουμε το δημόσιο ως την καλύτερη προοπτική  για τα παιδιά μας… Όπως πάντα.

topontiki.gr