Dominique Strauss-Kahn: Γιατί και πως στήθηκε η συνωμοσία

Ο Γάλλος πολιτικός και οικονομικός παράγοντας Dominique Strauss-Kahn και διευθυντής του διεθνούς νομισματικού ταμείου από το 2007 έως και το 2011 -ο οποίος όμως εξακολουθεί να αντιμετωπίζει κατηγορίες για το βιασμό καμαριέρας ξενοδοχείου- μπορεί να είναι τώρα ελεύθερος –με περιοριστικούς όρους-, εντούτοις τα ερωτήματα...
από την ουσιαστική «εκπαραθύρωσή» του από το ΔΝΤ παραμένουν.
Η Γαλλίδα Christine Lagarde έγινε το νέο «αφεντικό» του ΔΝΤ στις 28 Ιουνίου δύο μόλις ημέρες πριν ο δικαστής Michael Bass του δικαστηρίου στο Μανχάταν αναγγείλει την άρση του «κατοίκων περιορισμού» αλλά και την επιστροφή της εγγύησης των 6 εκατ. δολαρίων που είχε καταβάλει ο Strauss-Kahn σε μια χρονική «συγκυρία» που για πολλούς δεν ήταν αυτό ακριβώς που μπορεί να διαφάνηκε στην αρχή: Δηλαδή μια απλή συγκυρία.  
 «Ναι αγαπώ τις γυναίκες και τι με αυτό;...»
Σχεδόν τρεις εβδομάδες πριν τη σύλληψή του στις 15 Μαίου, ο Strauss-Kahn  είχε δηλώσει σχεδόν προφητικά σε συνέντευξη που είχε δώσει στη γαλλική εφημερίδα Liberation στις 28 Απριλίου ότι θα μπορούσε να δει τον εαυτό του να πέφτει θύμα μιας πλεκτάνης.
Μιας πλεκτάνης κατασκευασμένης από εχθρούς του εάν αποφάσιζε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Γαλλίας, οι οποίοι θα εκμεταλλεύονταν την αδυναμία του στο άλλο φύλλο: «μια γυναίκα βιασμένη σε ένα παρκινκ και κάποιος που του έχουν υποσχεθεί 500.000 ή 1 εκατ. ευρώ για να επινοήσει μια τέτοια ιστορία...»  είχε πει στην Liberation ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ. Βέβαια ο «βιασμός» επί του προκειμένου δεν έγινε σε κάποιο σκοτεινό πάρκινκ αυτοκινήτων αλλά σε ένα δωμάτιο ενός πανάκριβου ξενοδοχείου και μάλιστα «μέρα μεσημέρι». 
 «Ναι αγαπώ τις γυναίκες και τι με αυτό; Χρόνια μιλάνε για φωτογραφίες από πάρτι και όργια, αλλά ποτέ δεν είδα τίποτα. Ας τα δείξουν...» είχε προκαλέσει στην ίδια συνέντευξη τους «εχθρούς» του. Σε ερώτηση ποιες θα ήταν οι τρεις μεγαλύτερες δυσκολίες εάν αποφάσιζε να διεκδικήσει το προεδρικό αξίωμα στην Γαλλία είχε πει: «Τα λεφτά, οι γυναίκες και η εβραϊκή μου καταγωγή».
Φταιει ο χρυσός;
Και αν ο Strauss-Kahn είχε παραδεχθεί πως είχε εχθρούς μέσα στη Γαλλία εξαιτίας και δηλώσεων του για τον αντι-σημιτισμό στη Γαλλία: «Ο αντισημιτισμός στη χώρα μας μεγαλώνει και θα ήταν λάθος να μην το δούμε αυτό», είχε δηλώσει παλαιότερα, τι συνέβαινε με το εξωτερικό; Στα τέλη Απριλίου αρχές Μαίου οι ΗΠΑ άρχισαν να καθυστερούν την παράδοση των 191,3 τόνων χρυσού στο ΔΝΤ όπου είναι υποχρεωμένες να παραδώσουν σύμφωνα με την δεύτερη τροποποίηση  της συμφωνίας που είχε υπογράψει η Εκτελεστική Επιτροπή του ΔΝΤ με το υπουργείο οικονομικών των ΗΠΑ τον Απρίλιο του 1978, για τη χρηματοδότηση του αποθεματικού του ΔΝΤ το λεγόμενο SDR ((Special Drawing Rights).
H καθυστέρηση φέρεται πως προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του Strauss-Kahn και ο οποίος τη «μετέφερε» σε κυβερνητικούς κύκλους των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες άτομα ή άτομο που είχε διαφύγει από την επίβλεψη της CIA τον συνάντησε, όπου τον πληροφόρησε πως ο χρυσός καθυστερούσε επειδή απλά δεν υπήρχε! Ταυτόχρονα άνδρες των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών για εξωτερικούς κινδύνους DGSE (General Directorate for External Security) τον συνάντησαν ενόσω αυτός βρισκόταν στις ΗΠΑ για να του πουν πως οι αμερικανικές αρχές θα προχωρούσαν στη σύλληψή του παροτρύνοντάς τον να φύγει αμέσως από τις ΗΠΑ.
Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από μια φερόμενη αναφορά των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών FSB, η οποία παραδόθηκε στον Ρώσο πρωθυπουργό Putin  και κάτι που έκανε τον ίδιο να δηλώσει λίγο μετά τη σύλληψή του Strauss-Kahn: «Είναι δύσκολο για εμένα να αξιολογήσω τα κρυμμένα πολιτικά κίνητρα αλλά δεν πιστεύω πως η υπόθεση είναι έτσι όπως παρουσιάζεται. Απλά δεν κάθεται καλά στο μυαλό μου...».
Ή το "παγκόσμιο" νόμισμα;
Και αν χρυσός των ΗΠΑ έχει «φτερά» -για άλλη «γη» και άλλα «μέρη»- σύμφωνα με την FSB, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήξερε πολύ καλά ότι ο διευθυντής του ΔΝΤ δεν επρόκειτο να προχωρήσει σε κάποια δημόσια παραδοχή και μάλιστα από πηγές που δεν μπορούσε να κατονομάσει. Τότε προς τι  η «εκπαραθύρωσή» του; Για κάποιες υποψίες του και μόνο;  Είναι γνωστό πως οι σχέσεις του προέδρου των ΗΠΑ με τον Γάλλο πρόεδρο κινούνται σε πολύ καλό επίπεδο, τόσο καλό που μπορούν να προχωρούν σε κοινούς σχεδιασμούς. Στη συνάντηση των δύο ανδρών της 10ης και 11ης Ιανουαρίου ίσως ήταν εκείνη που καθορίστηκε ένα μεγάλο εύρος των μετέπειτα εξελίξεων.
Οι συζητήσεις που είχαν ο Γάλλος πρόεδρος Nicolas Sarkozy με τον Barack Obama στο Λευκό Οίκο αφορούσαν το θέμα της παγκόσμιας αύξησης της τιμής των τροφίμων, αλλά ίσως όχι μόνο.  Εξετάστηκαν θέματα που αφορούσαν τις επερχόμενες αναταραχές στη Βόρεια Αφρική –ήδη η εξέγερση στην Τυνησία είχε ξεκινήσει από τις 4 Ιανουαρίου-  αλλά και η συμφωνία των δύο χωρών για τη δημιουργία μιας κοινής δύναμης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για την αντιμετώπιση των επερχομένων ταραχών –κάτι που έγινε τελικά στη Λιβύη.
Loose cannon;
Ήδη όμως ο Strauss-Kahn περιγραφόταν ως ένας «απρόβλεπτος παράγοντας» (loose cannon) καθώς η ανησυχία του για τη δόση του αμερικανικού χρυσού είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, αλλά και για ένα ακόμη λόγο. Στις 11 Ιανουαρίου ημέρα δηλαδή που Sarkozy και Obama βρίσκονταν εν μέσω διαπραγματεύσεων ο Strauss-Kahn   καλούσε τη διεθνή κοινότητα για την ανάγκη ενός κοινού νομίσματος, στην αρχή στο πλαίσιο του SDR (ρίχνοντας και άλλα νομίσματα όπως το κινεζικό yuan , στο «¨καλάθι» του SDR που αποτελείται σήμερα από  το αμερικανικό δολάριο, τη στερλίνα, το ευρώ και το γιεν) και αργότερα ενδεχομένως σε πολύ πιο ευρύτερη βάση: Και νέο «πρόβλημα» στον ορίζοντα, για τους δύο ηγέτες. Ήταν νωρίς για κάτι τέτοιο και σίγουρα ήταν δική του πρωτοβουλία.
«Προσθέτοντας νομίσματα χωρών που βρίσκονται σε ανάπτυξη όπως το κινεζικό yuan σε ένα «καλάθι» νομισμάτων  -με αυξημένες όμως αρμοδιότητες- τη λειτουργία του οποίου θα καθορίζει το ΔΝΤ θα μπορούσε να προσθέσει σταθερότητα στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα... ενώ η δημιουργία νέων ομολόγων που θα στηρίζονται στο SDR θα φέρει μια νέα κατηγορία αποθεματικών μέσων στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα» είχε δηλώσει την ίδια εκείνη την ημέρα ο Strauss-Kahn.
«Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»;
Προσθήκη και άλλων νομισμάτων στο SDR;  Παρά το γεγονός πως ο Dmitry Medvedev είχε δηλώσει πως τα νομίσματα της Βραζιλίας της Ρωσίας της Ινδίας και της Κίνας πρέπει να συμπεριληφθούν στο «καλάθι» του ΔΝΤ όπως και ο Sarkozy, αναφερόμενος στο  yuan  η αμερικανική αντίδραση ήταν σθεναρή. Ήταν και είναι μια διαδικασία που επιθυμεί να προέλθει από την Παγκόσμια Τράπεζα και όχι από το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ θα πρέπει να έρθει αργότερα και ως υποστηρικτικός μηχανισμός.
Αναμφισβήτητα η υπόθεση Strauss-Kahn ήταν σύγκρουση δύο κέντρων εξουσίας. Αντίπαλος του Sarkozy στις επόμενες προεδρικές εκλογές με ποσοστά που θα τον οδηγούσαν στο προεδρικό μέγαρο και γκρίνιες για τον αμερικανικό χρυσό; Πρωτοβουλία για ένα κοινό νόμισμα και αμόλαγα; Η τύχη του πρέπει να «σφραγίστηκε» σε εκείνη τη συνάντηση της 11ης Ιανουαρίου. Και αν είναι έτσι γιατί η ελεγχόμενη DGSE επιχείρησε να τον «φυγαδεύσει»; Είναι όμως έτσι ή απλά έγινε το αντίθετο; Όπως και να έχει πάντως ο «πόλεμος» δεν έχει τελειώσει. Η επικείμενη επιστροφή του Strauss-Kahn στη Γαλλία και οι φήμες για εμπλοκή του στα πολιτικά πράγματα της χώρα, ίσως σημάνει την αρχή του δεύτερου γύρου. Οψόμεθα... 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr