Φοβούνται τώρα,εμφύλια σύγκρουση...

Από τον Νάσο Τσαγκανέλη
 Προλαβαίνουν οι εταίροι μας αν χρηματοδοτήσουν την επανεκκίνηση της νεκρής χώρας- που έθαψαν ζωντανή…Ακούστε φράσεις πολέμου…
Τις είπαν ξένοι. Πολιτικοί, νυν και πρώην. Οικονομολόγοι, πολλών χωρών. Διεθνή δίκτυα, κανάλια, σάιτ, εφημερίδες.
«Πεδίο οικονομικών πυρηνικών δοκιμών, η Ελλάδα» (Γκάρντιαν-βρετανική εφημερίδα)
«Το μνημόνιο είναι μία εκδοχή πλήρους...
στρατιωτικής επίθεσης στον 21^ο αιώνα» (Μάικλ Χάτσον – οικονομολόγος)
«Ανήθικος βανδαλισμός, το μεσοπρόθεσμο» (Φαινάνσιαλ Τάιμς – οικονομική εφημερίδα)
«Είναι τρέλα τα μέτρα που μπαίνουν στους Έλληνες» (Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν – πρώην πρόεδρος της Γαλλίας)
«Επέλαση ακραίου μαζοχισμού» (Λιμπερασιόν – γαλλική εφημερίδα)
Όλοι τους, (οι ξένοι, όχι εμείς) μιλούν με πολεμικούς όρους.
Όλοι τους, συμφωνούν…
Ότι η φοροκαταιγίδα που μαίνεται δύο χρόνια στην...
 Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο.
Είναι πρωτοεμφανιζόμενο παγκόσμιο φαινόμενο. «Περίστροφο με σιγαστήρα».
Δεν είναι ξέσπασμα οικονομικής κρίσης- όπως στις ΗΠΑ το 2008. Είναι, πόλεμος!
Είναι, άνευ όρων παράδοση (λόγω χρέους) της ηττημένης Ελλάδας.
Το είπε στυγνά ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιντνερ:
«Τα χρέη είναι ιερά, όχι οι ζωές των πολιτών»
Μιλάει ο κύριος σαν να εκδίδει διαταγή…
Μη λογαριάζετε, πολίτες, παπάδες, δεσποτάδες. Εισπράξτε, τόκους και υπερτόκους. Πάρτε στα χέρια σας, χρέος και χρεωμένους…
Το βλέπετε. Έχουν ξεφύγει. Συντομεύουν (ευτυχώς) την αυριανή παγκόσμια «κηδεία», ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ, αυτού του σούπερ καπιταλισμού που τους ζάλισε. Τους μέθυσε. Τους κρατάει μεθυσμένους. Και που τελικά θα τους στείλει μεθυσμένους. Αδιάβαστους!!!
Το λάθος τους…
Κόπηκαν, στο μάθημα «Ζωή»!
Αναπνοή τους, το χρήμα. Θέλουν, τα πάντα. Όλα, δικά τους. Όλα, για πάρτη τους.
Μέχρι τώρα κερδίζουν τα πάντα. Χάνουν, τον άνθρωπο. Τον αυριανό τους δικαστή!
Η ανισότητα ξεχειλίζει. Οπλίζει, επίθεση. Θέμα χρόνου, η μεγάλη παγκόσμια ρήξη.
Δεν τρελάθηκαν οι πολλοί. Παραφρόνησαν οι λίγοι.
Εδώ, στο σημείο «μηδέν» στέκεται ο κόσμος. Εδώ στεκόμαστε και εμείς.
Απέναντί μας, «πυροβολαρχίες». «Πόλεμος» τσέπης.
Συνεχή διατάγματα πληρωμών. Όλα εναντίον των πολλών. Που δεν μπορούν να πληρώσουν.
Εντάξει. Οι δανειστές ποτέ δεν αλλάζουν. Ίδιοι, στους αιώνες των αιώνων. Άπληστοι…
Μαύρο στίγμα εποχής, οι εταίροι μας οι Ευρωπαίοι. Η έντοκη αλληλεγγύη τους!..
Μέσα στα μαύρα μανιφέστα τους κυριαρχεί…
Πληρώστε τοις μετρητοίς ή σας πάμε στον άλλο κόσμο…
Ούτε ένα άρθρο στη λίστα τιμωρίας των «βομβαρδισμών τους» δεν υπάρχει για την ανάπτυξη της χώρας.
Ούτε ένα σοβαρό «εφαρμοστικό» αναπτυξιακό αντίβαρο κάποιας ισορροπίας. Κάποιας ελπίδας!
Ούτε ένας από τους «26» της Ευρώπης, δεν τεντώνει χέρι να τραβήξει τη χώρα από το τρίγωνο θανάτου: ΥΦΕΣΗ – ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ – ΑΝΕΡΓΙΑ
Κανένας τους, δεν θυμάται τον Κέυνς. Τον «νικητή των ερειπίων» (όπως έγραψε ο Τζον Στάινμπεργκ) του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο μέγας αυτός άντρας που έβαλε μπροστά την κοινωνία από το κέρδος έσωσε και την Αμερική μετά το κραχ του ’29.
Είπε στους έντρομους Αμερικανούς: «Έχετε έκτακτη κατάσταση. Κάντε αμέσως μεγάλα έργα και ας έχετε υψηλά ελλείμματα. Θα σωθείτε ακόμη και αν πληρώνετε εργάτες να ανοίγουν τρύπες στο έδαφος και μετά να τις κλείνουν»
Ο Κέυνς για τη σημερινή άπληστη κερδοσκοπία είναι αφορισμένος. Εχθρός!
Ο Μίλτον Φρίντμαν –ο πατέρας των τόκων- είναι ο θεός των τοκογλύφων. Το δόγμα του: «Δεν υπάρχει κέρδος χωρίς πόνο», τα λέει όλα.
Εδώ, στο σημείο «μηδέν» στέκεται ο κόσμος. Εδώ στεκόμαστε και εμείς.
Ξαφνικά, για τα διεθνή μέσα (μετά και την ψήφιση και του μεσοπρόθεσμου) οι Έλληνες έπαψαν να είναι οι χαραμοφάηδες της Ευρώπης. Έγιναν, ήρωες!..
Που αντέχουν και πρωτοφανείς σφαγές…
Λόγια συμπάθειας, σχεδόν απ’ όλους. Όπως, στους επικήδειους…
Το γερμανικό «Σπίγκελ» από τις βαριές ύβρεις πέρασε στους επαίνους. Γράφει:
«Η Γερμανία θα κατέρρεε αν αντιμετώπιζε ΤΟ ΣΦΥΡΟΚΟΠΗΜΑ της λιτότητας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα».
Αρχηγοί και υπάλληλοι της ΕΕ πήραν τη σκυτάλη. Δημόσιοι ύμνοι, για τον ελληνικό λαό των μεγάλων θυσιών… Το φαινόμενο, μέρα-μέρα, θα μεγαλώνει. Θα φουντώνει, η ηρωοποίηση του έλληνα…
Ποια είναι η αλήθεια;
Οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να φοβούνται τις συνέπειες των αλλεπάλληλων ενταλμάτων πληρωμής που εκδίδουν κατά των Ελλήνων πολιτών.
Δεν είναι ηλίθιοι. Ξέρουν…
Ότι τα ακραία μέτρα οδηγούν στα άκρα!
Πυροδοτούν, ανεργία. Παράγουν, φτώχεια. Προκαλούν, κοινωνικό κώμα. Σοκ, τυφλής βίας!
Τρέμουν τώρα μήπως και ξεσπάσει εγχώριο μακελειό. Εμφύλια σύγκρουση.
Ό,τι χειρότερο για ένα έθνος.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τις φραστικές συμπάθειες…
Προλαβαίνουν, τη συμφορά. Αν ανοίξουν από ΑΥΡΙΟ όλα τα Ταμεία τους για την επανεκκίνηση της νεκρής χώρας. Που έθαψαν ζωντανή.
Θα τους βοηθήσει. Αν θυμηθούν, Κέυνς: «Όταν χρωστάω μία λίρα είναι δικό μου πρόβλημα. Όταν χρωστάω χίλιες λίρες δεν είναι δικό μου. Είναι των δανειστών μου».
Δεν είναι ηλίθιοι. Καταλαβαίνουν το τεράστιο λάθος τους που άφησαν την Ελλάδα στα νύχια των κερδοσκόπων χωρίς αντίβαρο ανάπτυξης. Που της στέρησαν ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ. Το έσχατο «φιλί ζωής».
Δεν είναι ηλίθιοι. Καταλαβαίνουν τι εννοεί ο μεγάλος Ηγέτης της ανθρώπινης οικονομίας.
Καταλαβαίνουν. Τρέμουν, την επόμενη ώρα της χώρας που οι ίδιοι ναρκοθέτησαν.

ΤΖΟΝ – ΜΕΙΝΑΡΝΤ ΚΕΥΝΣ
Ο Μεγάλος Ηγέτης
της ανθρώπινης οικονομίας.

Ο Τζών-Μέιναρντ Κέυνς (John Maynard Keynes,  5 Ιουνίου 1883,  21 Απριλίου 1946) ήταν Άγγλος οικονομολόγος, μαθηματικός, καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας και ανώτατος κρατικός υπάλληλος. Δημιούργησε, με τα έργα του και τους οπαδούς του, τη λεγόμενη κεϋνσιανή σχολή στην οικονομική επιστήμη. Ο Κέυνς  ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς οικονομολόγους του 20^ου αιώνα
Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, είναι αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ιστορίας της οικονομικής επιστήμης. Με το κλασικό πλέον έργο του «The General Theory of Employment, Interest and Money» (1936) εισήγαγε μια επανάσταση στα οικονομικά καθώς και μια σχολή σκέψης η οποία, καθ’ ότι βασίζεται στις θεωρίες του, ονομάστηκε «κεϊνσιανισμός».
Από τον Κέυνς έχει πάρει το όνομά της και η Κεϋνσιανή ρύθμιση, η αναδιανομή δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις, με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές. Ο Κέυνς πρότεινε την άνοδο των δημοσίων δαπανών σε περιόδους κρίσεων για να καλύψουν μέρος του ελλείμματος ζήτησης που υπό προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει την οικονομία μακριά από μια θέση ισορροπίας πλήρους απασχόλησης. Οι δημόσιες δαπάνες μπορεί να ξοδεύονται ως επιδόματα ανεργίας κτλ., αλλά ο κύριος στόχος δεν είναι η αναδιανομή αλλά η επανόρθωση της ισορροπίας. Μάλιστα η αύξηση της φορολογίας σε περιόδους κρίσης είναι πλήρως αντίθετη στη νοοτροπία του Κέυνς ο οποίος ζητά αύξηση των ελλειμμάτων στις κρίσεις, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα στις καλύτερες εποχές.
Τα εξαιρετικά αποτελέσματα της δουλειάς του τον οδήγησαν στη διάσκεψη της Συνθήκης των Βερσαλλιών ως οικονομικό σύμβουλο του βρετανού πρωθυπουργού Λόιντ Τζορτζ.
Αγανακτισμένος από τις υπερβολικές πολεμικές αποζημιώσεις που επιβλήθηκαν στην ηττημένη Γερμανία, ο Κέυνς παραιτείται από τη θέση του. Επιστρέφει στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα και παραθέτει τις απόψεις του για τη συνθήκη γράφοντας το «The Economic Consequences of the Peace» (1919), έργο που τον κάνει διάσημο σχεδόν αμέσως.
Η κύρια συμβολή του Κευνς στα οικονομικά είναι ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ελεύθερη αγορά θα έρθει σε μια κρίση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει μόνη της. Δουλεύοντας περισσότερο με την διαίσθηση παρά με την τυπική, μαθηματική λογική η οποία είναι σήμερα βάση των οικονομικών, ο Κευνς έδειξε ότι υπό προϋποθέσεις η οικονομία μπορεί να έρθει σε ένα σημείο ισορροπίας που είναι ανεπιθύμητο, με υψηλή ανεργία και χαμηλό εισόδημα. Αυτό συμβαίνει όταν έχουμε για κάποιον λόγο μια έλλειψη ζήτησης, όταν οι πολίτες αποταμιεύουν υπερβολικά και καταναλώνουν λίγο. Κανονικά θα μπορούσε η κεντρική τράπεζα να αυξομειώσει το επιτόκιο, μέχρι οι άνθρωποι να αρχίσουν να αποταμιεύουν λιγότερο. Ο Κευνς όμως είπε ότι αυτό σε εξαιρετικές περιπτώσεις δεν θα δουλέψει. Όταν τα επιτόκια είναι ήδη αρκετά χαμηλά, η Κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να τα μειώσει αρκετά ώστε να πέσει η αποταμίευση και να ανέβει η κατανάλωση. Έτσι έχουμε ένα έλλειμμα ζήτησης, οι εταιρείες δεν βρίσκουν καταναλωτές και απολύουν κόσμο με αποτέλεσμα να μειώνεται κι άλλο η ζήτηση. Αυτή είναι περίπου η ιστορία του Μεγάλου Κραχ του 1929, με μονή διάφορα ότι η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ έκανε μνημειώδη λάθη, χειροτερεύοντας την κρίση αντί να βοηθήσει την οικονομία με έγκαιρη χαλάρωση της νομισματικής πολίτικης (χαμηλά επιτόκια). Από κάποια στίγμα και περά τα λάθη της Κεντρικής Τράπεζας δεν μπορούσαν να διορθωθούν χωρίς την επέμβαση του κράτους με λεγόμενες κευνσιανες πολιτικές.
Ο Κευνς πρότεινε λοιπόν, σε αυτές τις εξαιρετικές περιπτώσεις, να κάνει το κράτος πλούσια δημόσια έργα και να παρουσιάζει υψηλή ελλείμματα. Σε μια πολύ διαδεδομένη έκφραση, είπε ότι ακόμα και αν πληρώνουμε τους εργάτες να κάνουν τρύπες στο έδαφος και να τις ξανακλείνουν, αυτό θα έκανε καλό στην οικονομία!
Η συμβολή του Κευνς
Οι ιδέες του Κευνς ήταν πρωτοποριακές και οι κλασσικοί οικονομολόγοι που πίστευαν ότι δεν υπάρχουν ανεπιθύμητες κρίσεις στην ελεύθερη αγορά, δυσκολευτήκαν να τις δεχτούν
Το «Νιου Ντηλ» του Ρουζβελτ, το τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων έργων που άρχισε να βγάζει την Αμερική από την κρίση του 1929 και οι τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες για τον Β ΠΠ. Αυτά τα δυο γεγονότα έδειξαν ότι όντως οι δημοσιές δαπάνες μπορούν να στηρίξουν την οικονομία, βραχυπρόθεσμα.
Η σχολή που ίδρυσε συνεχίζεται με άξιους διαδόχους.
Χίλιοι κορυφαίοι οικονομολόγοι από όλο τον κόσμο ευθυγραμμισμένοι με η λογική Κέυνς ότι χωρίς την κοινωνία δεν υπάρχει δίκαιη οικονομία στέλνουν τελεσίγραφο αλλαγής στους ισχυρούς του κόσμου ότι αν δεν αλλάξουν τη διανομή του παγκόσμιου χρήματος θα υπάρξει παγκόσμια σύγκρουση. Προτείνουν συγκεκριμένα την επιβολή φόρου στο κεφάλαιο και στις τράπεζες και τα τεράστια ποσά που θα συγκεντρωθούν να μετακυλίσουν στους λαούς, Στις κοινωνίες με εκατομμύρια νεκρούς από την πείνα.

www.nasostsaganelis.gr