Το δημόσιο ποτέ δεν πεθαίνει

Του Αλέξανδρου Μερκούριου
Ενώ όλοι μας λένε πως θα μπούμε σε ευρωκαραντίνα, ο Γιώργος βλέπει νέες θυσίες για να διατηρηθεί ένα ισχυρό δημόσιο…
Δικαιώνονται αυτοί που έλεγαν ότι τα σπουδαία για την Ελλάδα θα έρθουν τον Ιούλιο. Την Πέμπτη 21 του μηνός θα γίνει η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής για το δεύτερο "πακέτο" στήριξης στην Ελλάδα και την οικονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη. Την ανακοίνωση έκανε...
ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, σε μήνυμα που ανάρτησε στο socially (media) correct... Twitter.


Και γιατί λέω ειρωνικά τα σπουδαία, αφού, καθώς φαίνεται οι ευρωπαίοι σύντροφοι, θέλουν να μας σώσουν μια και καλή.  Απλά, γιατί η διάσωση αυτή, είναι μια σωτηρία, που ίσως να μην θέλουμε. Τουλάχιστον, έχουν την καλοσύνη να μας το λένε από πριν, ώστε, να προετοιμαστούμε ψυχολογικά. Κατά την Wall Street Journal, aν και το σχέδιο διάσωσης με τη συμμετοχή των ιδιωτών θα παρουσιαστεί ως εθελοντικό, οι κυβερνήσεις αναμένουν ότι οι διεθνείς οίκοι θα θέσουν την Ελλάδα σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας.  Και συμπληρώνει: Οι κυβερνήσεις πλέον έχουν δεχθεί αυτό το αποτέλεσμα ως αναπόφευκτο, δεδομένου ότι θα επωμισθούν κάποιο βάρος και οι ιδιώτες επενδυτές.
Στους συγγενικούς FT, o LEX που ξέρει τα πάντα όλα, παίρνει τη σκυτάλη, σαν να τον είχαν ρωτήσει, τι να συμπληρώσει…
«Η ώρα της αλήθειας έφτασε. Οι ρυθμιστές της ευρωζώνης δείχνουν ότι έχουν πια αποδεχτεί πως η χώρα είναι χρεοκοπημένη. Άργησαν να το παραδεχτούν, αλλά ακόμη υπάρχει λίγος χρόνος. Η ευρωζώνη είναι τώρα αντιμέτωπη με δύο τρομερές ευθύνες: να βάλει σε καραντίνα την Ελλάδα και να τονώσει την καρδιά της κοινότητας, ειδικά την Ιταλία, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος μετάστασης. Και χρειάζεται οι ρυθμιστές να εμφανιστούν αρκετά γενναίοι να λάβουν δύσκολες αποφάσεις».

Μετά βάζει κι άλλο ένα ερωτηματάκι: Πόσο χρεοκοπημένη είναι η Ελλάδα;
Εδώ βάζει την (εκ των πρωταγωνιστών των επιθέσεων στα ελληνικά ομόλογα το 2010) Barclays Capital να απαντήσει. Και ο… κερδοσκοπικός οίκος εκτιμά ότι «η Αθήνα θα χρειαστεί γενικό πλεόνασμα 7,4% του ΑΕΠ το 2015 για να μπορέσει να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους, αλλά ότι το μέγιστο εφικτό ποσοστό οικονομικά και πολιτικά είναι 2,5%. Με βάση τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις, αν δεν γίνει αναδιάρθρωση, ο συντελεστής του χρέους επί του ΑΕΠ της Ελλάδας θα ξεπεράσει το 400% το 2050».
Μια (προσθέτει η στοχευμένη ανάλυση) αναδιάρθρωση θα μειώσει την τρέχουσα καθαρή αξία του ελληνικού χρέους (στα 330 δισ. ευρώ ή περίπου 150% του ΑΕΠ σήμερα) κατά το ήμισυ τουλάχιστον και κατά προτίμηση θα το κατεβάσει κάτω από τον στόχο της ευρωζώνης στο 60%. Είναι πολύ καλύτερα να γίνει μία φορά η αναδιάρθρωση και όχι ξανά και ξανά. Για να αντιμετωπιστεί το αναξιόχρεο της χώρας θα πρέπει να επιβληθεί κούρεμα. Στην περίπτωση των ελληνικών ομολόγων, μπορεί να κριθεί απαραίτητο ποσοστό 80%. Κάτι λιγότερο ίσως να μην είναι επαρκές να αποκαταστήσει το αξιόχρεο και να επιτρέψει την επιστροφή στις αγορές, λέει ο LEX.
Οι τράπεζες και ασφαλιστικές ανά την Ευρώπη, μαζί με τους μετόχους τους, προσθέτει, θα υποστούν πλήγματα από μια τέτοια κίνηση, αλλά θα μπορέσουν να διαχειριστούν τις επιπτώσεις. Η Capital Economics εκτιμά ότι το κόστος επίλυσης της ελληνικής κρίσης ανέρχεται περίπου στα 140 δισ. ευρώ ή 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Αν προστεθούν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία (προοπτική μάλλον αναπόφευκτη καθώς οι οικονομίες τους υποβαθμίζονται σε "σκουπίδια"), το κόστος δεν θα ξεπεράσει το 5%, καταλήγει η ανάλυση.
Αυτή είναι και η ειδησούλα. Με κόστος 2-5% για τις οικονομίες τους, οι ξένοι, όχι μόνο μπορούν να μας αφήσουν στο έλεος του Θεού, αλλά μετά την αναδιάρθρωση, θα μας στείλουν και εκτός ευρώ (όπως έγραφαν  άλλες αναλύσεις στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ χθες) για να θυμόμαστε την περίοδο που ήμασταν εντός. Κάπως όπως θυμόμαστε σήμερα τον «Χρυσό Αιώνα» του Περικλή. Σαν μια μακρινή, γλυκιά ανάμνηση, των χρόνων που ήμασταν «κάτι» για τους υπόλοιπους λαούς.
Κι αν δεν το έχετε καταλάβει, κοιτάξτε γύρω σας. Οι τράπεζες, που ήταν τα ισχυρότερα μαγαζιά, οι ατμομηχανές της ελληνικής οικονομίας, πουλάνε όσο - όσο τα ασημικά τους στα Βαλκάνια και αλλού για να περάσουν τις δοκιμές. Και σε λίγο θα συνενωθούν σε δύο ή τρεις το πολύ, για να πουληθούν στους ξένους, αντί πινακίου φακής για τη ζημιά που τους έκαναν  τόσο καιρό με αυτά τα ελληνικά βρω…μόλογα.
Γι αυτό και έδωσα χθες δίκιο στον Γιάννο (τον Παπαντωνίου καλέ, πρωταγωνιστή υπουργό της περιόδου της ένδοξης ένταξης στο ευρώ) που είπε ότι η επιλεκτική χρεοκοπία είναι σαν το «ολίγον έγκυος». Με τη διαφορά ότι... δεν υπάρχει «ολίγον  έγκυος». Απλά η  Ελλάδα «θα στιγματιστεί και θα συρθεί στην πλήρη  χρεοκοπία», είπε.
Το δυστύχημα είναι ότι την ίδια ώρα ο Γιώργος (ΓΑΠ) μιλώντας στο πλαίσιο των ευρωσοσιαλιστών για την ευρω-μάχη κατά των οίκων αξιολόγησης, το μόνο νέο που μας είπε, είναι ότι θα ήθελε ένα μεγάλο δημόσιο!  Δυσκολεύστε να το πιστέψετε, ε;
Κι όμως, ο πρωθυπουργός, μας, είπε: «Οι σοσιαλδημοκράτες, παραδοσιακά, γνωρίζουν την σημασία ενός ισχυρού και βιώσιμου δημόσιου τομέα, δεχόμενοι παράλληλα ότι για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται και κάποια μέτρα που μπορεί να είναι οδυνηρά». Τι σημαίνει αυτό;
Ότι όσο κι αν χρεοκοπήσουμε, θα έχουμε και θα πληρώνουμε οδυνηρά, από γενιά σε γενιά ένα ισχυρό δημόσιο! Τέλεια.
topontiki.gr