Η λιτότητα δεν είναι λύση

Γιώργος Δελαστίκ:Το να γράφει ο Αμερικανός προοδευτικός νομπελίστας της Οικονομίας Πολ Κρούγκμαν άρθρο στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" με τίτλο "Oταν η λιτότητα αποτυγχάνει" είναι κάτι αναμενόμενο. Το να γράφει όμως ο γνωστός Βρετανός αρθρογράφος Μάρτιν Γουλφ άρθρο στους "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" του Λονδίνου, την αγαπημένη εφημερίδα όλου του επιχειρηματικού κόσμου της Ευρώπης, στο προχθεσινό φύλλο, με τίτλο "Γιατί η λιτότητα μόνη κινδυνεύει να φέρει...

καταστροφή", είναι σίγουρα πολύ εντυπωσιακό.

Πέρα όμως από το θέμα των εντυπώσεων, το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει εξαιρετικά οι αναλύσεις που υποστηρίζουν ότι τα σχέδια λιτότητας που επιχειρούν να επιβάλουν παντού η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ αποδεικνύονται πλήρως αναποτελεσματικά και φέρνουν τα αντίθετα από τα διακηρυσσόμενα αποτελέσματα: αντί να εξυγιάνουν τις οικονομίες, τις στραγγαλίζουν!
"Οικονομικές φαντασιώσεις" και παιδαριώδη "πίστη στη νεράιδα της εμπιστοσύνης" χαρακτηρίζει ο Κρούγκμαν την άποψη ότι "το πετσόκομμα των δαπανών θα δημιουργήσει στην πραγματικότητα θέσεις εργασίας γιατί η δημοσιονομική λιτότητα θα βελτιώσει την εμπιστοσύνη του ιδιωτικού τομέα".
Ο Αμερικανός νομπελίστας είναι κατηγορηματικός στα συμπεράσματά του, εξετάζοντας τι πραγματικά έχει συμβεί στην πράξη: "Τα ταραγμένα κράτη της Ευρώπης που χρωστούν, υποφέρουν από περαιτέρω οικονομική παρακμή εξαιτίας αυτών των προγραμμάτων λιτότητας και η εμπιστοσύνη βουλιάζει αντί να αυξάνεται" γράφει.
Τα πάθη της χώρας μας μετά από έναν χρόνο υπό καθεστώς Μνημονίου είναι αυτά που προσφέρουν υλικό προβληματισμού, μελέτης και εξαγωγής συμπερασμάτων στους οικονομολόγους, τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης.
Αυτό αποτυπώνεται πολύ καθαρά στο χθεσινό κύριο άρθρο της ισπανικής εφημερίδας "Ελ Παΐς", η οποία τονίζει ήδη από τους τίτλους του άρθρου της: "Εγκρίθηκε το σχέδιο λιτότητας για την Ελλάδα. Η Ευρώπη και το ΔΝΤ πρέπει να αναθεωρήσουν τα κριτήρια διάσωσης".
"Τα μοντέλα διάσωσης που βασίζονται στη λιτότητα του προϋπολογισμού δεν λειτουργούν από μόνα τους" υπογραμμίζει η εφημερίδα και εξηγεί γιατί: "Η εκπλήρωση του στόχου (μείωσης) του ελλείμματος, σε ποσοστό και σε χρονικό διάστημα, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη, χωρίς την οποία δεν υπάρχει επιστροφή του χρέους και έτσι ο στόχος μείωσης του ελλείμματος βυθίζει τη χώρα σε ένα σπιράλ χρέωσης και ύφεσης".
Τρεις Γάλλοι ευρωβουλευτές, ένας σοσιαλιστής, ένας της Αριστεράς και ένας Πράσινος (Λιέμ Ουάνγκ Νγκοκ, Ζαν - Λικ Μελανσόν και Πασκάλ Κανφάν τα ονόματά τους) δημοσίευσαν στην εφημερίδα "Λιμπερασιόν" του Παρισιού την περασμένη εβδομάδα ένα κοινό άρθρο πάνω στο θέμα που συζητάμε.
"Η Ευρώπη στο σπιράλ των προγραμμάτων λιτότητας" ο τίτλος του. Ενδιαφέρουσες οι θέσεις των συγγραφέων.
"Η νέα οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης επιβάλλει σε όλα τα κράτη-μέλη πολιτικές λιτότητας... Οι μαθητευόμενοι μάγοι μας δεν έλαβαν ποτέ υπ' όψιν τους την υφεσιακή και πτωτική επίπτωση που θα έχουν αναπότρεπτα 27 προγράμματα λιτότητας (σ.σ. όσες δηλαδή οι χώρες της ΕΕ). Αντί να πετύχουν τους στόχους τους, αυτές οι πολιτικές θα αυξήσουν την ανεργία και θα διατηρήσουν τα ελλείμματα, υποδαυλίζοντας την κερδοσκοπία των αγορών πάνω στο δημόσιο χρέος των κρατών" υπογραμμίζουν.
Ανάλογες οι θέσεις και του Ισπανού Ιγνάθιο Φερνάντεθ Τότσο, γενικού γραμματέα της ισπανικής εργατικής συνομοσπονδίας Κομισιόνες Οβρέρας και προέδρου της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (CES) σε άρθρο του στην "Ελ Παΐς" με τίτλο "Oχι έτσι, Ευρώπη με τέτοιες πολιτικές, όχι!".
"Τα κράτη που έχουν επηρεαστεί περισσότερο από τις συνταγές της Κομισιόν και του Συμβουλίου της ΕΕ παρατείνουν την ύφεσή τους, ξαναπέφτουν σε αυτή (Πορτογαλία) ή δεν βγαίνουν από τη στασιμότητα (Ισπανία), ενώ βλέπουν να αυξάνεται η ανεργία ως συνέπεια της κατάρρευσης της εσωτερικής ζήτησης και της έλλειψης χρηματοδότησης για επενδύσεις" επισημαίνει.
"Δεν μπορεί να γίνει ανεκτό για περισσότερο χρόνο να μας παρουσιάζουν ως μονόδρομο πολιτικές τόσο άδικες όσο και αποτυχημένες, εναντίον τόσων λογικών φωνών" προσθέτει αγανακτισμένος.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Εχασε αν αρκεστεί στη φορομπηξία
Η ΑΥΤΟΪΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ της κυβέρνησης Παπανδρέου για την άνετη νομοθετική έγκριση στο Κοινοβούλιο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει στην προσπάθεια συλλογής των εσόδων από τη φορολογική λαίλαπα που εξαπέλυσε εναντίον των Ελλήνων, ενέχουν έναν ακόμη κίνδυνο: να απορροφηθεί πλήρως στο καθήκον αυτό η κυβέρνηση και να ξεχάσει ότι αυτοί οι φόροι είναι αδύνατον να μαζευτούν αν δεν ακολουθήσει παράλληλα μια έντονα αναπτυξιακή πολιτική, την οποία πρέπει και να χρηματοδοτήσει μέσω του τραπεζικού συστήματος. Αν αποτύχει στο αναπτυξιακό σκέλος, η οικονομία θα καταρρεύσει και μάλιστα ταχύτατα, οπότε φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν θα υπάρχουν λεφτά για να μαζέψει φόρους.