ΠόΣο μου έλειΨες...

Κι όμως υπάρχει αυτή η οδός , κάπου στο Διδυμότειχο.
Ετσι για να μας θυμίζει παλιές κι αξέχαστες εποχές, περασμένα μεγαλεία κοινώς..
Ηταν αγαπητή σε όλους μας , απο μικρά παιδιά τη δραχμούλα γνωρίσαμε, κανένα άλλο νόμισμα δεν αγαπήσαμε όσο αυτήν.
Θυμάμαι πήγαινα στο μπακάλικο της γειτονιάς... κι έπαιρνα μια δραχμούλα καραμέλες. Πολλές φορές που είχα πολλές δραχμούλες, γιατί είχα πολλούς θείους, αγόραζα σοκολάτες και τσιχλόφουσκες , αυτές τις τεράστιες ροζ που κάναν θόρυβο όταν έσκαζαν.
Μεγαλώνοντας την χρησιμοποιούσα σε όλα μου τα ψώνια.
Αργότερα ήρθαν κάτι άλλα ΨΩΝΙΑ και μας έβαλαν άρον άρον στην ΟΝΕ, με ψευτιές και μπαμπεσιές, κλασικά πράγματα δηλαδή, αφού μαγείρεψαν τα νούμερα.
Ναι τα ΝΟΥΜΕΡΑ, το έκαναν κι αυτό πάντα για το καλό μας, έτσι μπήκαμε θριαμβευτικά στην Ε.Ε.
Και Ω! ΝΑΙ, μετά πολλά χρόνια καταλάβαμε ότι αυτό που μας είχε πει ο Καραμανλής ο γέρος, κανείς δεν του είχε δώσει και μεγάλη σημασία. Είχε πει λοιπόν ο αείμνηστος όταν μας έβαλε στην Ε.Ε, εγώ σας έριξα στην θάλασσα, καιρός να μάθετε να κολυμπάτε...
Εμείς το μόνο που κατορθώσαμε λοιπόν, είναι να αρπάξουμε απο ένα κουπί ο καθένας και το τραβούσαμε μετά μανίας. Είχαμε ευημερία..... δεν έχει σημασία που ήταν πλασματική, μιας κι οι τράπεζες δίναν δάνεια για ψύλλου πήδημα. Μεγαλύτερη όμως ευημερία είχαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, εμείς οι υπόλοιποι απλά προσπαθούσαμε να μάθουμε κολύμπι.
Τώρα δε τελευταίως με τον Γιωργάκη και μετά το περίφημο "λεφτά υπάρχουν", όπου την επομένη των εκλογών αποδείχτηκε άνθρακας ο θησαυρός, εκτός απο κουπί τραβάμε και τα μαλλιά μας!
Και το κουπί συνεχίζεται χρόνια τώρα...
Ας δούμε λοιπόν αυτό το κουπί που τραβάμε όλοι μας, που και πότε θα μας βγάλει σε στεριά !

aggaleto.blogspot.com