Καθάρισμα ή κρεμάλα. Ποιά η διαφορά;

Γράφει ο Αδαμάντινος

Σε μια δημοκρατία που λειτουργεί επεισόδια δεν υπάρχουν. Για να υπάρχουν σημαίνει, ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί. Το σύνταγμα της Ελλάδας, απο τη στιγμή που μια διεθνή σύμβαση γίνεται νόμος με 151 βουλευτές και αυτό επαναλαμβάνεται για δεύτερη φορά, δεν τηρείται. Η αντιπολίτευση ακόμη και μετα 2 χρόνια και με.....
την ηγεσία της κατα σύμπτωση επιλεγείσα την εποχή που ο ΓΑΠ ήταν Πρωθυπουργός παραμένει σε αφασία. Γνωστό το γιατί.
Τα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης δεν μιλάνε καλά Ελληνικά. Είναι επόμενο να μη σκέφτονται ελληνικά και συνεπώς να μη πράττουν και ελληνικά. Εκτός αυτού όμως είναι και η διαφορά στο DNA που δεν κληρονομείται και που μεταφέρει απο γενεά σε γενεά άγραφους νόμους και συντάγματα της Ελληνικής φυλής, της πιό αρχαίας ίσως στον κόσμο.
Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι κατά της ατομικότητας. Στην Ελλάδα όμως η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει μέσω τεχνικών μέτρων (αντινόμων, αντιμέτρων, φόβου, ψευδών, έλλειψης ασφάλειας, μεθόδων παραπλάνησης, χρήσης επικοινωνιακών μεθόδων, διάλυσης της Παιδείας, διάλυσης της Ερευνας και Ανάπτυξης, εκδίωξης τών αρίστων) διάλυση της προσωποπαγούς ατομικότητας και της αυτονόμου τάξης. Πρόκειται περί δολοφονικού σχεδίου, ενός ειδικού τύπου σχεδίου που σκοπό έχει την πλήρη αποχαύνωση και τη διάδοση της ισχύος της συναισθηματκής λύσης σε βάρος εκείνης της Λογικής. Η κυβέρνηση πιο απλά θέλει πρόβατα σε συναισθηματική αταξία για να τα διαχειρίζεται εύκολα και να μη γίνονται ορατές οι ανθελληνικές, αντιλαικές και πλήρως φιλοδάνειες αποφάσεις της.
Η κυβέρνηση αυτή έδωσε τη τελική ώθηση στη δημιουργία χάους, προσπαθώντας και δημιουργωντας συναισθηματικές αποκλίσεις και επιβάλλοντας λανθάνοντα χαρακτήρα σε ανθρώπους που είχαν δύναμη και αγάπη για δημιουργία. Ενας που βρίσκεται λοιπόν σε τέτοια πίεση, η αντικειμενική δυσκολία μετατρέπεται σε υποκειμενική του αντίδραση και έχει ενώπιόν του πλέον το ερώτημα του είδους της αντίδρασης που πρέπει να έχει για να μη χάσει τη διαμορφωμένη του ταυτότητα. Είναι ένα είδος αυτοάμυνας, μιά ένδειξη αντίληψης της ελευθερίας σε ένα συλλογικό έγκλημα κατά ζωής στην απέραντη τάξη.
Φυλακές υπάρχουν πολλών ειδών. Η φυλακή του πνεύματος είναι η χειρότερη. Επιβάλλοντας αυτό η κυβέρνηση θα έχει και την ίση απάντηση, που φαίνεται πλέον αναγκαία να δοθεί με τον τρόπο που πρέπει ωστε να λάμψει ο Ηλιος της Δικαιοσύνης.
Στο αρχικό ερώτημα λοιπόν, «καθάρισμα ή κρεμάλα για το ΓΑΠ», απαντώ «έχει διαφορά;» Aυτός είναι το αυγό του φιδιού. Ποιός είναι το φίδι δεν ξέρω...
www.ksipnistere.gr