Ευτυχώς επτωχεύσαμεν!

Γιάννης Κουβαράς:Τελικά, στην Ελλάδα έχουμε τον τρόπο μας να μετατρέπουμε τις πιο δραματικές καταστάσεις σε κωμωδία. Την έχουμε μέσα μας την επιθεώρηση και είναι κρίμα κι άδικο που κάποιοι νομίζουν ότι παίζεται μόνο στο Δελφινάριο. Είναι εδώ μαζί μας καθημερινά, στη δημόσια ζωη, αξεπέραστη, δείγμα ότι σ´ αυτό τον τόπο η ζωή μιμείται την Τέχνη.
Δε λέω πώς συμβαίνει για πρώτη φορά κι είμαι βέβαιος ότι δε συμβαίνει...
και για τελευταία, όμως το ταλέντο αυτής της κυβέρνησης στο να καταντάει το δράμα, κωμωδία, είναι ξεχωριστό.
Κάνω μια μικρή αναδρομή για να συνεννοηθούμε:
Όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου, Οκτώβρη του 2009, έχοντας πλάι του από τον επιμελημένα ατιμέλητο Γερουλάνο μέχρι το αθλητικό παπούτσι και το σακίδιο της Μπιρμπίλη, όλα φώναζαν ότι μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Μέχρι το αγέρωχο βλέμμα του Δρούτσα και η πληθωρική παρουσία της Κατερίνας Μπατζελή έπειθαν τότε  ότι το σύμπαν συνωμοτούσε για να αλλάξουμε.
Άλλωστε, λεφτά υπήρχαν! Τα είχε δει με τα μάτια του ο Παπουτσής, πρέπει να τα είχε δει και η Λούκα, γιατί μέχρι Δεκέμβρη μήνα του 2009 επέμεναν ότι  το ΠΑΣΟΚ θα εκπλήρωνε τις προεκλογικές  του υποσχέσεις.
Μετά ο Γιώργος πήγε Νταβός. Γυρίζοντας πίσω έμοιαζε με τον Δημήτρη Καλιβωκά, που γυρίζει σπίτι του στην Παριζιάνα, ενώ η Βλαχοπούλου τον νόμιζε νεκρό, επειδή είχε πέσει στο γκρεμό, στις Ελβετικες Άλπεις. Όμως, τον είχε μαζέψει ένας βοσκός και τον έσωσε. Τον Γιώργο τον μάζεψε ο καλός βοσκός Στρος Καν. Κι αντί να γυρίσει σπίτι, πήγε ο άνθρωπος Καστελόριζο, με φόντο τις βαρκούλες και μας έβαλε στο Μνημόνιο.
Τι μας είπε τότε; «Μνημόνιο ή Χρεοκοπία»! Δε μας είπε «και Μνημόνιο και Χρεοκοπία», σημείωστε το αυτό γιατί θα το βρούμε μπροστά μας παρακάτω…
Το καλοκαίρι πέρασε όμορφα. Με διακοπές στην Πάρο, βόλτες με τον Ραγκούση, πολυ κανό και κολύμπι και στο τέλος έναν ανασχηματισμό μεταμεσονύχτιο του τύπου «με βρήκε το ξημέρωμα μονάχο, να σκεφτομαι και να παραμιλώ».
Μόλις φθινοπώριασε, ο Γιώργος έβαλε νέο δίλημμα: «Σγουρός η Χρεοκοπία». Ούτε τότε μας άφησε να καταλάβουμε ότι μπορεί να… παίζει και Σγουρός και Χρεοκοπία!
Κι ήρθε ο χειμώνας ο κακός και σκόρπισε η τρελή παρέα… Η Μπιρμπίλη έκανε κόνξες με τα αυθαίρετα, η Λούκα έπαιζε την κόρη  μου τη Σοσιαλιστρια και ο Παπακωνσταντίνου πηγαινοερχόταν στην τρόικα, έλεγε πάντα «ναι», γύριζε πίσω και δεν μπορούσε να εφαρμόσει ούτε το 1/10 απ´αυτά που είχε συμφωνήσει.
Με πολλά ενδιάμεσα κωμικοτραγικά επεισόδια (π.χ. δραματικές δηλώσεις της Μαριας «Δραχμανάκη»), φτάσαμε στην ώρα που ο Γιώργος αποφάσισε να κάνει συναίνεση. Παραιτήθηκε για λίγες ώρες, ξεπαραιτήθηκε μετά και, τελικά, τα παρέδωσε σχεδόν όλα στον Βενιζέλο, μπας και σώσει εκείνος την παρτίδα και την πατρίδα.
Με σύντομα επιθεωρησιακά νούμερα απο Ρομπόπουλο και Αθανασιάδη, με δραματικους τόνους και πολλά κιλά δακρυγόνα φτάσαμε και στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου με το δίλημμα πάντα εκει: «Μεσοπρόθεσμο ή Χρεοκοπία«. Κανείς δε μας είπε «και Μεσοπρόθεσμο και Χρεοκοπία».

Είπαμε κι εμείς ότι έστω κι έτσι, θα φύγουμε διακοπές, να κάνουμε τα μπάνια του λαου για να γυρίσουμε στο τέλος Αυγούστου να μας εξηγήσουν τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Και πριν προλάβουμε να κάνουμε την πρώτη βουτιά, μας δίνουν νέο νόημα ύπαρξης, νεα ελπίδα, «βρε καλώς τη λέω, τη νέα τη συγκίνηση»!
Έρχεται σου λέει μια Χρεοκοπία Επιλεκτική, που δεν υπάρχει ωραιότερη…
Θα έχουμε, λοιπόν, και Μνημόνιο και Σγουρό και Μεσοπρόθεσμο και Χρεοκοπία.
Το μόνο που δε μας έχουν πει είναι τι ώρα βγαίνουμε στο Δελφινάριο για τα μουσικοχορευτικά. Δυστυχώς, έτσι γίνεται στην επιθεώρηση. Οι «γλάστρες» ειδοποιούνται τελευταία στιγμή…