Η αποδόμηση του Έθνους-Κράτους στο πλαίσιο της ΕΕ.

Πολλά γράφονται στις μέρες μας για τη κατάρρευση της ΕΕ, ως συνέπεια της σύγκρουσης μειζόνων συμφερόντων των εθνών-κρατών μελών της, με επίκεντρο το Ελληνικό πρόβλημα χρέους !  Και το «πλέγμα» αυτό συμφερόντων  έχει να κάνει με το μεταπολεμικό «στάτους» των ΗΠΑ στην Ευρώπη.και τις «παρακαταθήκες» του !

Τα περισσότερα  γράφονται από Αγγλικές «πένες», που εκφράζουν προφανώς  λόγους για να «τρίβουν κάποιοι τα χέρια τους», για μια τέτοια περίπτωση,.με τη Βρετανία «ασφαλισμένη» εκτός...
Ευρώ και το ηχηρό βέτο  αποκλεισμού της από την ΕΟΚ (Ντε Γκολ), να ηχεί ακόμη «ενοχλητικά» στα Ευρωπαϊκά fora  !


Φοβικά σύνδρομα για το μέλλον της Ένωσης  καλλιεργούνται και από τους γνωστούς-άγνωστους «εθνικόφρονες-σπεκουλαδόρους» της χρεοκοπίας, .ενθαρρυμένων απ' τη παρούσα συγκυρία της μείζονος κρίσης !


 Εξετάζοντας όμως ψύχραιμα τα χαρακτηριστικά της, μέσα απ' το «λόγο» έγκυρων οικονομολόγων και άλλων επιστημόνων, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μια άλλης «ποιότητας» κρίση, σε σχέση με τις συστημικές του παρελθόντος, που μας έχει συνηθίσει το «σύστημα» !  Κοντολογίς, η κρίση αυτή σηματοδοτεί την αδήριτη ανάγκη αποδόμησης των «κλειστών» συμφερόντων του έθνους-κράτους, ως μέλους  ένωσης κρατών, που οφείλει  να τα «αναδιαμορφώσει» και να τα εντάξει αρμονικά στο ενιαίο πλαίσιο συμφερόντων της !


Η δόμηση της Ευρώπης, ως ενιαίου κράτους, έχει μακρά ιστορία. πολέμων, που θα εγκυμονεί συνεχώς  ο ριζωμένος εθνικισμός των λαών της,  μετά κυρίως τη βιομηχανική επανάσταση  !  Όσοι δοκίμασαν να τον «χαλιναγωγήσουν»,.για να τον δεσμεύσουν.. στο δικό τους εθνικισμό           ( Ναπολέων,. Χίτλερ), απέτυχαν οικτρά και όχι μόνο..


Αποδείχτηκε λοιπόν ότι στις ιστορικές συνθήκες των Ευρωπαϊκών λαών,  μόνο με την εκφρασμένη δημοκρατικά βούλησή τους,  μπορεί να επιτευχθεί και να καρποφορήσει μια ένωση των εθνικών κρατών τους  και να γίνει ταυτόχρονα φωτεινό παράδειγμα στην εξέλιξη του παγκόσμιου γίγνεσθαι !


 Λίγο-πολύ, όλοι γνωρίζουμε τη μεταπολεμική «ιστορία» της Ευρωπαϊκής «ενοποίησης» και καταλαβαίνουμε τα εθνικά «εμπόδια», που τη κρατούν καθηλωμένη.στα εθνικά «αυγά» των κρατών-μελών της ! Και βεβαίως τα «εμπόδια» αυτά λειτούργησαν στο βιομηχανικό μας παρελθόν αποδοτικά, για την απερίσπαστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων των εθνικών οικονομιών, που στήριζε ένθερμα και παρεμβατικά το έθνος- κράτος  !


Στις μέρες μας όμως, αυτό, θα εξελιχτεί σε «κατάρα», όπως υποθέτω ότι όλοι συνειδητοποιούμε, με την ανοικονόμητη και εκτός κάθε λογικής, διόγκωση και «λειτουργία» του, σε βάρος της υγιούς ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και κατά προέκταση των παραγωγικών δυνατοτήτων κάθε λαού, που την υφίστατο !   Και η «κατάρα» αυτή, θα διαστρέψει και θα διαφθείρει τη δράση των παραγωγικών  δυνάμεων, μέσα στο «ασφαλές». για βρώμικες «δουλειές», εθνικό τους κρατικό «κέλυφος» και απ' τη μια θα εξελιχτεί, .στο κομματικό  «κηφηναριό» του δημόσιου τομέα, με «προστάτες», τα πιο «ξύπνια» μέλη του πολιτικού προσωπικού του, ενώ  απ' την άλλη, στον εκτός ελέγχου «τζόγο» της ιδιωτικής «επιχειρηματικότητας» ! Στη μέση τους, θα εξελιχτεί μια απίθανων διαστάσεων σκανδαλώδης  διαπλοκή των δύο μερών, που θα καλύπτει οσημέραι, το σύνολο ευρωπαϊκών κρατών και επιχειρήσεων (μεγάλων και μικρών), σκιάζοντας απειλητικά το μέλλον του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι !


Εκεί λοιπόν «ποντάρουν» οι διάφοροι «σπεκουλαδόροι» της χρεοκοπίας και συνακόλουθα της κατάρρευσης του ευρωπαϊκού πλαισίου(ΕΕ),.για να συνεχίσουν απερίσπαστοι το επικερδές «έργο» τους, στη βάση της ούτω πως, «λειτουργίας». του «ανεξάρτητου» και «αδέσμευτου» έθνους- κράτους, που μπορούν φυσικά να ελέγχουν, ενός κράτους που κρύβει αιδημόνως την αθλιότητά του παρόντος του,. πίσω απ' τα «παραβιασμένα πέπλα» της εθνικής του ταυτότητας και της  ιστορίας του !


Ήλθε όμως η ώρα οι Ευρωπαϊκοί λαοί και εμείς κατά κύριο λόγο, να δούμε τα πράγματα, στο παρόν  μας, κατάματα και να ξεκινήσουμε με αυτογνωσία και σύνεση  για το απαιτητικό αύριο !


Το αβάστακτο Ελληνικό δημόσιο  χρέος είναι στη πραγματικότητα το προβλέψιμο παράγωγο της μεταπολεμικής(αμερικανικής) εμπεδωμένης αντίληψης και «πρακτικής» της επιχειρηματικότητας, στη βάση της «κλίμακας» εμβέλειας εθνικής ισχύος (των εθνών - κρατών), που επιβλήθηκε με τη συνδρομή των πολυεθνικών μονοπωλίων τους !


Η «κλίμακα» αυτή θα ορίζει, μέχρι σήμερα, και με απόλυτο τρόπο,. για τον «ελεύθερο» κόσμο του μεταπολεμικού άγριου καπιταλισμού(τα ίδια περίπου ίσχυσαν και στο κόσμο του υπαρκτού «σοσιαλισμού»), τους όρους ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων του κάθε κράτους-μέλους του, στη βάση της  «ειδίκευσης», που του επιβάλλονταν,. για να τις περιορίζει στο ζητούμενο(περιθωριακού και άνευ ανταγωνιστικής σημασίας για τα αδύναμα κράτη) υπερχρεωμένο(από «εκτός τόπου και χρόνου» χρηματοδοτήσεις υψηλών επιτοκίων) «έργο» τους,..προς όφελος προφανώς της «επιχειρηματικής» δραστηριότητας και συμφερόντων των  ισχυρότερων, κατά περίπτωση, πολυεθνικών και των τραπεζών τους !


Η μεταπολεμική Ελλάδα της αμερικανοκρατίας, βρήκε επομένως το «ρόλο»  και την «ειδίκευσή» της,.ως αυτό που γνωρίζουμε όλοι. και έτσι μας αναγνωρίζουν ! Μια γεωγραφικά προνομιακή χώρα, με απίθανους θησαυρούς στο υπέδαφός της, με πολύ έξυπνους ανθρώπους στο έδαφος της, που έπρεπε «πάση δυνάμει» να καθηλωθεί και να απαξιωθεί ουσιαστικά, ως η βρώμικη «ουρά» του συστήματος !


Κακή παιδεία συνεπώς,.με όμορφες παραλίες και  λαμπρό ήλιο, στο πλαίσιο ενός διεφθαρμένου κράτους-«ουρά» του «συστήματος», που ενθαρρύνει το «εύκολο» κέρδος,.ανασύρουν εύκολα τα ελαττώματα των έξυπνων ανθρώπων του λαού της, που γίνονται όμως επικίνδυνα.και έτσι φθάνουμε μαθηματικά.και με λίγο «σπρώξιμο», στο αποτέλεσμα που ζούμε σήμερα !


Μ' αυτά και μ' αυτά, μπήκαμε ήδη, χωρίς να το πολυκαταλάβουμε, στον 21ο αιώνα, που μας εισάγει εκόντες-άκοντες, σε  μια επαναστατική εποχή  νέων τεχνολογιών, με ζητούμενο την ακριβή και αξιόπιστη πληροφορία και τη σύνθεση «κινητήριας» και δημιουργικής  γνώσης, σε κάθε επίπεδο και τομέα ζωής του ανθρώπου και με ταχύτητες ασύλληπτες και στη φαντασία του ακόμη !
  

Η Ελλάδα,.ως «λαθραίο» περίπου μέλος της ΕΕ και του νομίσματός της, γίνεται σήμερα κεντρικό «σημείο» διαφθοράς, όπου «εστιάζει» επάνω του, όλη η Ευρώπη και κατά προέκταση όλος ο κόσμος !


Εάν η  ΕΕ, έχει τη βούληση να προχωρήσει σταθερά στη οικονομική και πολιτική της ολοκλήρωση, ως δημοκρατική κοινότητα ευρωπαϊκών λαών, είναι υποχρεωμένη να τα βάλει τώρα όλα στο «τραπέζι» της, στη βάση της κρίσης, που συνταράσσει την  Ελλάδα, τη χώρα δηλαδή που  δέχτηκε (με ένοχη σιωπή). χωρίς ουσιαστικά κριτήρια, στην «αγκαλιά» του ευρώ της(!;),. για να εξελιχτεί σήμερα σε μια χώρα-«πρότυπο» χρεοκοπίας και διαφθοράς !


Οι ιθύνοντες της ΕΕ, αλλά και όλα τα κράτη-μέλη της ξεχωριστά, είναι υποχρεωμένοι να δουν στην Ελλάδα και να αναγνωρίσουν, εκ των πραγμάτων της γενικής απειλής που επικρέμεται στο «σβέρκο» τους(διάλυση μιας ιδιαίτερα κοστοβόρου ένωσης,. που έχουν  προπληρώσει), αυτό που «έφτιαξαν» ή ανέχτηκαν να «γίνει» επάνω στη χώρα αυτή και να συνέλθουν έγκαιρα απ' το κερδοσκοπικό τους εθνικό «οίστρο», που εξακολουθεί να «οδηγεί» τα Ευρωπαϊκά πράγματα ! Και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι εξακολουθώντας έτσι,. θα δικαιώσει όλους αυτούς που «ποντάρουν» στη κατάρρευσή της !


Πρόκειται όμως εδώ, για μια καταλυτικής σημασίας πρόκληση για την Ευρώπη, μια πρόκληση που περιμένει μια ανάλογης εμβέλειας και ποιότητας απάντηση  ! Ένα ηχηρό και δυνατό Ελληνικό  «χαστούκι» χρέους και διαφθοράς που αναμένεται(;) να διεγείρει δημιουργικά όλη την Ευρώπη, ως ΕΕ και να μη τη καθηλώσει στα εθνικά «συνήθη» της, που μας έφεραν εδώ ! Έτσι προχωράει εξάλλου η ιστορία στις δύσκολες «καμπές» μετάβασης των λαών, απ' τη μια εποχή στην άλλη και κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει το είδος απάντησης που επιφυλάσσει, σε κάθε θετικά παρακινητική πρόκληση ! Και έτσι πρέπει να δούμε και να δούνε οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, την Ελληνική πρόκληση !
 

Όλα λοιπόν στο κοινό Ευρωπαϊκό μας τραπέζι !
   

Και πρώτα απ' όλα,. για να ξεκινήσουμε σωστά, το δυσθεώρητο χρέος της Ελλάδας, απόρροια πολύχρονης διαφθοράς  Ευρωπαϊκών πολυεθνικών(.σε συνέργεια αμερικανικών μονοπωλίων και των τοπικών «εκπροσώπων» τους), να «μοιραστεί» ανάλογα στα μέλη της ευρωπαϊκής «οικογένειας». Όλοι θα πρέπει να «πονέσουν» και να προκληθούν ομοιοτρόπως  και ανάλογα με το βαθμό .της εθνικής τους ισχύος, να πληρώσουν,  για να αντέξει, πρώτα απ' όλα, το ευπαθές ακόμη «κέλυφος»  της ΕΕ στη καπιταλιστική αυτή  δοκιμασία του.
  

Μετά έρχεται, ως το κυρίως και καταλυτικής σημασίας, μέρος του προβλήματος, η δημοκρατία, ως το θεσμικό καθεστώς-πλαίσιο της ΕΕ, που θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, ως περιεχόμενο, στο επίπεδο της συλλογικότητας που εκφράζει και στην απορρέουσα μορφή της για τα κράτη  μέλη της ξεχωριστά, ως ισότιμων  πολιτειών !  Και αυτό με τη  βάσιμη προοπτική ανάδειξης του Ευρωπαίου  πολίτη στο επίκεντρο της δημοκρατικής λειτουργίας της, με προβολή της ατομικής του ευθύνης, ως το πρόταγμα διασφάλισης διαφάνειας, δικαιοσύνης και ισορροπίας στη  λειτουργία της Ένωσης και των πολιτειών της !
 

Και είναι προφανές ότι το περιεχόμενο της δημοκρατίας αυτής του 21ου αιώνα, θα ξεκινάει απ' την οικονομία, θα καλύπτει τη παιδεία το περιβάλλον και το πολιτισμό και θα ολοκληρώνει στη πολιτική, με την ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή του νέου πολίτη, για τον έλεγχο της λειτουργίας της, στη βάση των απαιτητικών προδιαγραφών της !


Πρόκειται για μια καταλυτικής σημασίας,  απομαζικοποιητική διαδικασία, που  θέτει,. με τη μία, στο περιθώριο της ιστορίας,  όλα αυτά που μας έφεραν εδώ, ως κρίση του «συστήματος», μια κρίση όμως άλλης «φύσης», που στο διάβα της καταποντίζει ό,τι δεν «αναγνωρίζει» ως συμβατό στη «λογική» της ! Και η «λογική» της, που τη διαφοροποιεί ποιοτικά απ' τις άλλες συστημικές κρίσεις του παρελθόντος, έχει να κάνει καταρχήν και κατά βάση, με τις δομές των  νέων συλλογικοτήτων, που αναγνωρίζει ως δημιουργικές  και ανθεκτικές στη δυναμική και τα χαρακτηριστικά  της εποχής που μας εισάγει !


Είναι προφανές λοιπόν, ότι το έθνος- κράτος, όπως το βιώσαμε,
-          με την ανεπαρκή, αδιαφανή.και «διαπλεκόμενη»  «δημοκρατική» λειτουργία του (αντιπροσωπευτική «δημοκρατία»),
-          με την ελλειμματική, αποθαρρυντική  και κοστοβόρο λειτουργία του, ως πλαισίου ενθάρρυνσης και προώθησης της ζητούμενης δημιουργικότητας σε κάθε τομέα ζωής της διεθνοποιημένης κοινωνίας που καλύπτει,
-          με το  «μαζικοποιητικό», δύσκαμπτο και επιθετικά κτητικό χαρακτήρα του, που μεταλλάσει το πολίτη σε  θλιβερό υπήκοο,  πολιτικά εξουδετερωμένο,  και «χαζοχαρούμενο» καταναλωτή ,
 δεν μπορεί να αποτελεί, στις επαναστατικές αυτές συνθήκες, ένα ανθεκτικό, λειτουργικό και δημιουργικό πλαίσιο συλλογικότητας !
 

Ως  ακατάλληλο συνεπώς και ασύμβατο με τη «λογική» της νέας εποχής, πλαίσιο, οφείλει να αποδεχτεί την αποδόμηση του εθνικού του εσωστρεφή χαρακτήρα (ειδάλλως μπαίνει. σε «καθεστώς»  απομόνωσης), στο δόκιμο για τη περίπτωσή του, δημοκρατικό πλαίσιο διακρατικής συλλογικότητας, που ορίζεται απ' τη γεωγραφική και την  ιστορική του συγκυρία,.για να μεταλλαχτεί από κράτος. σε πολιτεία πολιτευόμενων πολιτών,  ισότιμο μέλος της κατά περίπτωση ένωσης, που στη περίπτωσή μας είναι η ΕΕ !
   Αυτό λοιπόν μας υπενθυμίζει, προφανώς  δυσάρεστα,. το «τσουνάμι» της κρίσης αυτής,  που μας συγκλονίζει και μας ξεβολεύει απ' την εθνική μας ραστώνη !
             
                                     Ένας  απλός πολίτης γράφει,,, χωρίς φόβο και πάθος

ΥΓ
Η ανωνυμία του συντάκτη, δεν έχει να κάνει βεβαίως με έλλειμμα παρρησίας και ευθύνης, αλλά με τη σκέψη ότι κερδίζεται έτσι το ενδιαφέρον του αναγνώστη στο περιεχόμενο «λόγου» του κειμένου και όχι στο «περιτύλιγμά» του, που συνήθως γίνεται μέσο φτηνής προβολής, με  βαρύγδουπους τίτλους να συνοδεύουν το όνομα του συντάκτη,. αναντίστοιχους, πολλές φορές , της ποιότητας «λόγου» του κειμένου,.για να αποσπούν το ενδιαφέρον.
Τα ονόματα και οι τίτλοι σύντομα ξεχνιούνται, ο «λόγος» όμως μένει, για να «φωτίζει» ..και χωρίς αυτά !   
onalert.gr