Οι εκλογές αποτελούν πλέον μονόδρομο

Μετά την προχθεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, αλλά και τις εκδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδος, οι εκλογές αποτελούν μονόδρομο.
Και αποτελούν μονόδρομο γιατί ο ελληνικός λαός διαφωνεί με την πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση, απορρίπτει την πολιτική της και διεκδικεί το αυτονόητο: να εκφράσει την άποψή του.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δεν έχουν την πολιτική, κοινωνική και ηθική νομιμοποίηση να δεσμεύσουν... τη χώρα μέχρι το 2014.
Και είναι λυπηρό, γιατί ο κ. Παπανδρέου, αντί να ανταποκριθεί σ’ αυτό το λαϊκό αίτημα να επιχειρεί απροκάλυπτα να μετατρέψει το προσωπικό του αδιέξοδο, σε αδιέξοδο της χώρας.
Να μας …απειλεί με χρεοκοπία προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και να εφαρμόσει μια πολιτική η οποία νομοτελειακά, οδηγεί στη χρεοκοπία.
Δανείζεται από τις γενιές που ¨εκκολάπτονται ακόμα» για να ικανοποιήσει την προσωπική του ματαιοδοξία και τη ακόρεστη επιθυμία του για εξουσία.
Στο δίλλημα που θέτει, «εκλογές ή χρεοκοπία», η απάντηση είναι απλή: Σε χρεοκοπία μας οδηγεί το Μνημόνιο και η πολιτική του κ. Παπανδρέου.
Οι εκλογές δεν θα φέρουν τη χρεοκοπία, αλλά τη λύτρωση.
Η Ιρλανδία πριν μερικούς μήνες και η Πορτογαλία προχθές, μας έδειξαν ότι και εκλογές μπορούν να γίνουν και κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει, χωρίς να καταστραφεί η χώρα.
Είναι αδιανόητο οι εκλογές, που αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας, να θεωρούνται καταστροφική επιλογή και προάγγελος αρνητικών για τη χώρα εξελίξεων.
Όσοι πρεσβεύουν τέτοιες απόψεις, υπονομεύουν τη δημοκρατία και υποτιμούν βάναυσα τους πολίτες αυτής της χώρας.
Εδώ που φτάσαμε χρειαζόμαστε καθαρές κουβέντες και καθαρές λύσεις.
Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Γιατί από την κυβέρνηση ξέρουμε τι να περιμένουμε και το έχουμε ήδη απορρίψει..
Η Ν.Δ. πρέπει να αφουγκραστεί την κοινωνία και τις αγωνίες της.
Γιατί αν δεν το κάνει, τότε διατρέχει το κίνδυνο να ξεπεραστεί και από την κοινωνία και από τις εξελίξεις.
Αν η Ν.Δ. αισθάνεται έτοιμη και μπορεί να αναλάβει την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, τότε έχει την υποχρέωση να ζητήσει εκλογές.
Προφανώς και είναι εκβιαστικό το κυβερνητικό δίλλημα «μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία», αλλά δεν αρκεί η καταγγελία.
Αν το Μεσοπρόθεσμο είναι μια συνταγή καταστροφής, τότε η Ν.Δ. πρέπει να ζητήσει την εντολή του λαού για να εμποδίσει την εφαρμογή του.
Αυτό το ποτάμι της οργής που κατακλύζει τις πλατείες δεν ανακόπτεται με υποσχέσεις, δεν ηρεμεί με ημίμετρα, δεν αντιμετωπίζεται με μεθόδους καταστολής.
Μόνο η δύναμη της αλήθειας και της ελπίδας για μια νέα αρχή, μπορεί να το σταματήσει προσωρινά. Γιατί θα βρίσκεται σε εγρήγορση.
Η χώρα χρειάζεται να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.
Σ’ αυτό το αίτημα του ελληνικού λαού οφείλουν να ανταποκριθούν τα πολιτικά κόμματα της χώρας. Δεν μπορούν να το περιφρονήσουν, ούτε να το αγνοήσουν.
Αυτό το αίτημα του ελληνικού λαού θα υποχρεωθούν να το σεβαστούν και οι… εταίροι μας γιατί γνωρίζουν ότι κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει με την κοινωνία απέναντι.
Κώστας Ροδινός


Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν απο τη χθεσινοβραδυνή ..πομφόλυγα του πρωθυπουργού για δημοψήφισμα.

Κατ’ αρχήν το δημοψήφισμα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να αποτελεί και αυτό, όπως και οι εκλογές, αντικείμενο πολιτικού εκβιασμού.

Δεύτερον, το δημοψήφισμα διεξάγεται μόνο για συγκεκριμένα θέματα και οι διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμά μας είναι μάλλον αυστηρές.

Το Σύνταγμά μας στο άρθρο 44 παρ 2 θεμελιώνει δύο είδη δημοψηφισμάτων α)για εθνικά θέματα και β)για νομοθετικά.

Για την προκήρυξη δημοψηφίσματος για εθνικό θέμα απαιτείται πρόταση του υπουργικού συμβουλίου προς τη Βουλή και απόφαση της Βοθλής με πλειοψηφία των 151 βουλευτών.

Τα δημοψηφίσματα για εθνικά θέματα διακρίνονται σε αποφασιστικά (όπου η ετυμηγορία του δημοψηφίσματος είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση) και σε γνωμοδοτικά, τα οποία έχουν απλώς συμβουλευτικό χαρακτήρα.

Για τα Νομοθετικά δημοψηφίσματα απαιτείται πρόταση της Βουλής με πλειοψηφία τουλάχιστον 2/5 των βουλευτών και απόφαση της βουλής με πλειοψηφία 3/5, δηλαδή 180 βουλευτών.

Με άλλα λόγια οποιαδήποτε πρόταση για νομοθετικό δημοψήφισμα απαιτεί και τη συναίνεση της αντιπολίτευσης.

Αυτή είναι η πρώτη παρατήρηση.

Το δεύτερο ζήτημα είναι οτι το νομοθετικό δημοψήφισμα μπορεί μεν να προκηρυχθεί για νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, αλλά εξαιρούνται τα θέματα δημοσιονομικής μορφής.

Δηλαδή δεν μπορεί να υποβληθεί για δημοψήφισμα σχέδιο νόμου που καθορίζει έσοδα και έξοδα του κράτους.

Αρα δεν μπορεί να γίνει δημοψήφισμα για το Μεσοπρόθεσμο.

Συμπέρασμα: Εχω την εντύπωση, οτι για μια ακόμα φορά, τα …”παιδία παίζειν¨ με τους θεσμούς. Ο κ. Παπανδρέου φοβάται τις εκλογές και μηχανεύεται τρόπους για να έχει τους βουλευτές του υπο ομηρία ή υπό την πίεση της κοινωνικής αγανάκτησης να προσφέρει μια μορφή λαϊκής επιδοκιμασίας στην πολιτική του.

http://kostasxan.blogspot.com/