Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».
Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι «Η Ελλάδα θα γίνει...
η μεταλλουργία της Ευρώπης»,
διότι η Ελλάδα έχει ουράνιο, νικέλιο, χρυσό, αργυρό, χρώμιο, βωξίτες,
λευκόλιθο, μαγγάνιο, μικτά θειούχα, μόλυβδο, σιδηροπυρίτη κοινό και
χαλκούχο και άλλα βιομηχανικά ορυκτά όπως σμύριδα, βαρυτίνη, καολίνη,
μπενζονίτη, περλίτη, κίσσηρη, στεατίτη, φθορίτη, μάρμαρα, θηραϊκή γη,
γύψο, λιγνίτες, πυριτικό οξύ κ.α.
Ενδεικτικά σημειώνονται ακολούθως τα παραχθέντα μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά σε τόνους το 1979
Λιγνίτες 23.615.831
Σιδηρομεταλλεύματα 2.194
Μεταλλεύματα Νικελίου 1.85.568
Χρωμίτες 86.843
Βωξίτες 2.812.427
Λευκόλιθοι 1.218.953
Μεταλλεύματα Μαγγανίου 77.360
Μικτά θειούχα 723.278
Βαρυτίνη 109.344
Καολίνη 32.803
Μπενζονίτης 491.765
Πυριτικό οξύ 27.433
Περλίτης 279.660
Θηραϊκή γη 1.337.797
Κίσσηρις 578.524
Στεατίτης 5.112
Φθορίτης 520
Μάρμαρα σε Μ22 30.000
Σμύρις 9.400
Γύψος 64.299
Σιδηροπυρίτης κοινός το 1970 208.287
Σιδυροπυρίτης χαλκούχος 50.000
Το 1978, με εντολή του τότε Πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή, δύο οίκοι, ένας Αγγλικός και ένας Γερμανικός, έκαναν προμελέτη σκοπιμότητας για τα μικτά θειούχα. Ειδική επιτροπή έκρινε θετική την προμελέτη και επακολούθησε μελέτη, η οποία ανακοινώθηκε στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου.
Κατ’ εντολή του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, ανήγγειλε την προσεχή θεμελίωση του έργου ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων.
Προς ασφαλή έλεγχο των μεθόδων, αποφασίστηκε η διεξαγωγή δοκιμών, σε εγκαταστάσεις PILOT. Όταν περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, κρίθηκε πως κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί εν όψει των εκλογών.
Η απόφαση της αναβολής επεβάλλετο λόγω του μεγέθους της επενδύσεως και των προβλημάτων, που θα μπορούσε να δημιουργήσει στην νέα Κυβέρνηση.
Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1981, που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, η νέα Κυβέρνηση ζήτησε να σταματήσουν οι ενέργειες, προκειμένου να εξετάσει τη σκοπιμότητα του σχεδίου αυτού μέσα στο γενικότερο πλαίσιο του των δημοσίων επενδύσεων. Έτσι ατόνησε κάθε δραστηριότητα και το σχέδιο υπέπεσε σε νάρκη μέχρι τον Νοέμβριο του 1982.
Στις 9 Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ (εταιρεία που δημιούργησε η ΕΤΒΑ για τη συγκεκριμένη επένδυση) 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου.
Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού ετησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα τα φρύγματα σιδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια.
Από τα παραπάνω συνάγεται, ότι αναβλήθηκε η αναγγελθείσα το 1982 και ως οριστική το 1983 ίδρυση της μεγάλης Μονάδας της ΜΕΤΒΑ στον Στρυμώνα, με επένδυση της τάξεως τότε των 30 δισεκατομμυρίων δραχμών. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού και δεν αιτιολογήθηκε γιατί εγκαταλείφθηκε η Μονάδα του Στρυμώνα. Εάν μετά το 1983 θεμελιωνόταν (που ανέφερε ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ως οριστική απόφαση) η Μονάδα και λειτουργούσε έστω το 1990, σήμερα (μετά από 20 χρόνια) θα είχαμε 60 τόνους χρυσού, 3.000 τόνους αργυρού και επί 20 οι ετήσιοι τόνοι μολύβδου, ψευδαργύρου, αρσενικού, θειϊκού οξέως, ALFA 3 κτλ.
Εάν στα ανωτέρω προστεθούν τα Μικτά Θειούχα εκτός από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Δυτική Θράκη (που θα εφοδίαζαν πρώτη ύλη για τη Μονάδα του Στρυμώνα) και τα μικτά θειούχα που είχαν ανακαλυφθεί στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία, θα μπορούσε να δημιουργηθεί και δεύτερο συγκρότημα μικτών θειούχων και συνεπώς να έχουμε διπλό όφελος.
Κατά επίσκεψη το 1975 στην περιοχή των Σερρών, όπου έγινε σχετική έρευνα από τεχνικούς του ΟΗΕ και της Ελληνικής Επιτροπής Ατομική Ενέργειας, Με Καναδό τεχνικό ποια ήταν η γνώμη του για το Ουράνιο της περιοχής των Σερρών. Ο Καναδός απάντησε ότι: «Εάν αυτό βρισκόταν στον Καναδά, θα είχε πολλά λεφτά!».
Η ύπαρξη χρυσού στην περιοχή του Αγκίστρου είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια και μαζί με τα μεταλλεία χρυσού του Παγγαίου, τροφοδότησαν τον Φίλιππο και την Ελληνική εκστρατεία του πολέμου κατά των Περσών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το 1979-80 οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις αντιμετώπιζαν δυσχέρειες και κοινωνικοποιήθηκε το εργοστάσιο Λαρύμνης (που τώρα πωλείται), ενώ το εργοστάσιο πυρότουβλων Σκαλιστήρη στην Εύβοια και άλλες βιομηχανίες, αντιμετώπισαν προβλήματα με απεργίες και στάσεις εργασίας.
Επειδή οι θέσεις των παλαιών εκμεταλλεύσεων ανήκαν στην αρχαιολογική υπηρεσία, αποφασίσθηκε με την εποπτεία του Κ. Κονοφάγου και με την συνεργασία του Ι.Γ.Μ.Ε. της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αρχίσει έρευνα για Χρυσό και Άργυρο στο Παγγαίο. Η γραφειοκρατία και οι εκλογές ανέβαλαν τις έρευνες. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δέσμευσε 10.000 στρέμματα στην περιοχή Μαύρα Λιθάρια του Αγκίστρου Σερρών για έρευνα για κοιτάσματα χρυσού.
Τρεις τόνοι Χρυσού και 150 τόνοι Ασήμι το χρόνο θα παράγονται, παράλληλα με άλλα προϊόντα, όταν δημιουργηθεί στην περιοχή των εκβολών του Στρυμώνα Ποταμού το Μεταλλουργικό Συγκρότημα. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Στο βιβλίο του Ιωάννη Παπαζήση «ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (σελ. 101) σημειώνεται: «122 ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΣΜΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΔΗΓΙΑ από το 2000, ως αντιστάθμισμα για τα Ευρώ που κυκλοφορούν εντός αυτής».
Γνωρίζω ότι η εταιρεία Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος, υπέγραψε σύμβαση το 1937 με το Ελληνικό Δημόσιο διάρκειας 100 ετών για την έρευνα και εκμετάλλευση χρυσού στη Μακεδονία. Η εταιρεία επί 20 έτη έκανε σημαντικές δαπάνες για την εξόρυξη χρυσού και η Τράπεζα της Ελλάδος αγόραζε τον εξορυσσόμενο χρυσό, στην εκάστοτε τρέχουσα τιμή του χρυσού.
Το 1958 μετά την κατακόρυφη πτώση της τιμής του χρυσού, η εταιρεία ανέστειλε τις εργασίες της και ζήτησε από την Τράπεζα της Ελλάδος να αναλάβει αυτή τα έξοδα εξορύξεως.
Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν δέχτηκε. Δυστυχώς τότε δεν μου αναφέρθηκε το γεγονός και η Τράπεζα της Ελλάδος πούλησε το μηχάνημα πλύσεως της άμμου στον Γαλλικό Ποταμό και δεν επαναλήφθηκε η εκμετάλλευση.
Το τρίτο συγκριτικό μας πλεονέκτημα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων, επιβεβαιώνεται από την ποντοπόρο ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, που παραμένει κορυφαία σε παγκόσμιο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, εκεί όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία δρα χωρίς εμπόδια, σεβόμενη μόνο τους νόμους. Εάν οι συνδικαλιστές στη χώρα μας συνέβαλαν στην αξιοποίηση του επιχειρηματικού δαιμονίου των Ελλήνων και βοηθούσαν τις επιχειρήσεις, θα προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στην εθνική οικονομία, αλλά θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμοι και έναντι των εργαζομένων.
Δυστυχώς με το δόγμα των κοινωνικοποιήσεων που διακηρύχθηκε από το 1981, οι συνδικαλιστές με απεργίες και στάσεις εργασίας συνέτειναν στην αποβιομηχανοποίηση της χώρας. Είναι χαρακτηριστικές οι ακόλουθες περιπτώσεις. Υποχρέωσαν τον Νιάρχο να εγκαταλείψει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την Pirelli να κλείσει το εργοστάσιο ελαστικών και να το μεταφέρει στην Τουρκία, ενώ το εργοστάσιο Σόγιας της Άρτας, να μεταφερθεί στη Μάλτα.
Ενδεικτικά σημειώνονται ακολούθως τα παραχθέντα μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά σε τόνους το 1979
Λιγνίτες 23.615.831
Σιδηρομεταλλεύματα 2.194
Μεταλλεύματα Νικελίου 1.85.568
Χρωμίτες 86.843
Βωξίτες 2.812.427
Λευκόλιθοι 1.218.953
Μεταλλεύματα Μαγγανίου 77.360
Μικτά θειούχα 723.278
Βαρυτίνη 109.344
Καολίνη 32.803
Μπενζονίτης 491.765
Πυριτικό οξύ 27.433
Περλίτης 279.660
Θηραϊκή γη 1.337.797
Κίσσηρις 578.524
Στεατίτης 5.112
Φθορίτης 520
Μάρμαρα σε Μ22 30.000
Σμύρις 9.400
Γύψος 64.299
Σιδηροπυρίτης κοινός το 1970 208.287
Σιδυροπυρίτης χαλκούχος 50.000
Το 1978, με εντολή του τότε Πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή, δύο οίκοι, ένας Αγγλικός και ένας Γερμανικός, έκαναν προμελέτη σκοπιμότητας για τα μικτά θειούχα. Ειδική επιτροπή έκρινε θετική την προμελέτη και επακολούθησε μελέτη, η οποία ανακοινώθηκε στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου.
Κατ’ εντολή του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, ανήγγειλε την προσεχή θεμελίωση του έργου ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων.
Προς ασφαλή έλεγχο των μεθόδων, αποφασίστηκε η διεξαγωγή δοκιμών, σε εγκαταστάσεις PILOT. Όταν περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, κρίθηκε πως κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί εν όψει των εκλογών.
Η απόφαση της αναβολής επεβάλλετο λόγω του μεγέθους της επενδύσεως και των προβλημάτων, που θα μπορούσε να δημιουργήσει στην νέα Κυβέρνηση.
Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1981, που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, η νέα Κυβέρνηση ζήτησε να σταματήσουν οι ενέργειες, προκειμένου να εξετάσει τη σκοπιμότητα του σχεδίου αυτού μέσα στο γενικότερο πλαίσιο του των δημοσίων επενδύσεων. Έτσι ατόνησε κάθε δραστηριότητα και το σχέδιο υπέπεσε σε νάρκη μέχρι τον Νοέμβριο του 1982.
Στις 9 Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ (εταιρεία που δημιούργησε η ΕΤΒΑ για τη συγκεκριμένη επένδυση) 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου.
Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού ετησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα τα φρύγματα σιδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια.
Από τα παραπάνω συνάγεται, ότι αναβλήθηκε η αναγγελθείσα το 1982 και ως οριστική το 1983 ίδρυση της μεγάλης Μονάδας της ΜΕΤΒΑ στον Στρυμώνα, με επένδυση της τάξεως τότε των 30 δισεκατομμυρίων δραχμών. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού και δεν αιτιολογήθηκε γιατί εγκαταλείφθηκε η Μονάδα του Στρυμώνα. Εάν μετά το 1983 θεμελιωνόταν (που ανέφερε ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ως οριστική απόφαση) η Μονάδα και λειτουργούσε έστω το 1990, σήμερα (μετά από 20 χρόνια) θα είχαμε 60 τόνους χρυσού, 3.000 τόνους αργυρού και επί 20 οι ετήσιοι τόνοι μολύβδου, ψευδαργύρου, αρσενικού, θειϊκού οξέως, ALFA 3 κτλ.
Εάν στα ανωτέρω προστεθούν τα Μικτά Θειούχα εκτός από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Δυτική Θράκη (που θα εφοδίαζαν πρώτη ύλη για τη Μονάδα του Στρυμώνα) και τα μικτά θειούχα που είχαν ανακαλυφθεί στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία, θα μπορούσε να δημιουργηθεί και δεύτερο συγκρότημα μικτών θειούχων και συνεπώς να έχουμε διπλό όφελος.
Κατά επίσκεψη το 1975 στην περιοχή των Σερρών, όπου έγινε σχετική έρευνα από τεχνικούς του ΟΗΕ και της Ελληνικής Επιτροπής Ατομική Ενέργειας, Με Καναδό τεχνικό ποια ήταν η γνώμη του για το Ουράνιο της περιοχής των Σερρών. Ο Καναδός απάντησε ότι: «Εάν αυτό βρισκόταν στον Καναδά, θα είχε πολλά λεφτά!».
Η ύπαρξη χρυσού στην περιοχή του Αγκίστρου είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια και μαζί με τα μεταλλεία χρυσού του Παγγαίου, τροφοδότησαν τον Φίλιππο και την Ελληνική εκστρατεία του πολέμου κατά των Περσών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το 1979-80 οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις αντιμετώπιζαν δυσχέρειες και κοινωνικοποιήθηκε το εργοστάσιο Λαρύμνης (που τώρα πωλείται), ενώ το εργοστάσιο πυρότουβλων Σκαλιστήρη στην Εύβοια και άλλες βιομηχανίες, αντιμετώπισαν προβλήματα με απεργίες και στάσεις εργασίας.
Επειδή οι θέσεις των παλαιών εκμεταλλεύσεων ανήκαν στην αρχαιολογική υπηρεσία, αποφασίσθηκε με την εποπτεία του Κ. Κονοφάγου και με την συνεργασία του Ι.Γ.Μ.Ε. της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αρχίσει έρευνα για Χρυσό και Άργυρο στο Παγγαίο. Η γραφειοκρατία και οι εκλογές ανέβαλαν τις έρευνες. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δέσμευσε 10.000 στρέμματα στην περιοχή Μαύρα Λιθάρια του Αγκίστρου Σερρών για έρευνα για κοιτάσματα χρυσού.
Τρεις τόνοι Χρυσού και 150 τόνοι Ασήμι το χρόνο θα παράγονται, παράλληλα με άλλα προϊόντα, όταν δημιουργηθεί στην περιοχή των εκβολών του Στρυμώνα Ποταμού το Μεταλλουργικό Συγκρότημα. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Στο βιβλίο του Ιωάννη Παπαζήση «ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (σελ. 101) σημειώνεται: «122 ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΣΜΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΔΗΓΙΑ από το 2000, ως αντιστάθμισμα για τα Ευρώ που κυκλοφορούν εντός αυτής».
Γνωρίζω ότι η εταιρεία Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος, υπέγραψε σύμβαση το 1937 με το Ελληνικό Δημόσιο διάρκειας 100 ετών για την έρευνα και εκμετάλλευση χρυσού στη Μακεδονία. Η εταιρεία επί 20 έτη έκανε σημαντικές δαπάνες για την εξόρυξη χρυσού και η Τράπεζα της Ελλάδος αγόραζε τον εξορυσσόμενο χρυσό, στην εκάστοτε τρέχουσα τιμή του χρυσού.
Το 1958 μετά την κατακόρυφη πτώση της τιμής του χρυσού, η εταιρεία ανέστειλε τις εργασίες της και ζήτησε από την Τράπεζα της Ελλάδος να αναλάβει αυτή τα έξοδα εξορύξεως.
Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν δέχτηκε. Δυστυχώς τότε δεν μου αναφέρθηκε το γεγονός και η Τράπεζα της Ελλάδος πούλησε το μηχάνημα πλύσεως της άμμου στον Γαλλικό Ποταμό και δεν επαναλήφθηκε η εκμετάλλευση.
Το τρίτο συγκριτικό μας πλεονέκτημα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων, επιβεβαιώνεται από την ποντοπόρο ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, που παραμένει κορυφαία σε παγκόσμιο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, εκεί όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία δρα χωρίς εμπόδια, σεβόμενη μόνο τους νόμους. Εάν οι συνδικαλιστές στη χώρα μας συνέβαλαν στην αξιοποίηση του επιχειρηματικού δαιμονίου των Ελλήνων και βοηθούσαν τις επιχειρήσεις, θα προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στην εθνική οικονομία, αλλά θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμοι και έναντι των εργαζομένων.
Δυστυχώς με το δόγμα των κοινωνικοποιήσεων που διακηρύχθηκε από το 1981, οι συνδικαλιστές με απεργίες και στάσεις εργασίας συνέτειναν στην αποβιομηχανοποίηση της χώρας. Είναι χαρακτηριστικές οι ακόλουθες περιπτώσεις. Υποχρέωσαν τον Νιάρχο να εγκαταλείψει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την Pirelli να κλείσει το εργοστάσιο ελαστικών και να το μεταφέρει στην Τουρκία, ενώ το εργοστάσιο Σόγιας της Άρτας, να μεταφερθεί στη Μάλτα.
Αναγνώστης
anti-ntp.blogspot.com
![Αρνηθείτε τις Ηλεκτρονικές Νέες Ταυτότητες: [Διαβάστε το για να γνωρίζετε και ενημερώστε τους...]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBkIu-HTS_ZxLoK0A_d9qXYTbuhnkXP1xpWFDFzsInYAosRt1SIK8WPPYGJntAQCbM9y7oW8D11nITBKL94GT6bCZhqshS8JnkRT8kJN9bWxKwWpD01koCZpxCtnyD-OwlH178nF11RyLi/s236/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου