«Εκτέλεση» εν ψυχρώ του Στρος Καν

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Φρίκη και ανατριχίλα προκαλεί το «πολιτικό λιντσάρισμα» του μέχρι χθες γενικού διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν από τους Αμερικανούς. Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ευθύς εξαρχής ότι ο γράφων δεν συγκαταλέγεται κατά κανέναν τρόπο στους συμπαθούντες του Στρος Καν, ούτε συμμερίζεται την άποψη ότι ο τέως του ΔΝΤ είναι φίλος της Ελλάδας, όπως ευρύτατα διοχετεύει στα μέσα ενημέρωσης η κυβέρνηση. Παρακολουθώντας επί χρόνια την πολιτική του παρουσία και δράση στη Γαλλία, έχουμε διαμορφώσει αισχίστη άποψη για το άτομό του.

Εκτιμούμε επίσης ότι το θέμα της Ελλάδας το χειρίστηκε...
με κυνισμό, αποκλειστικά και μόνο από τη σκοπιά του προσωπικού του πολιτικού συμφέροντος και υπό το πρίσμα τού να εμφανιστεί ενώπιον των Γάλλων και να τους πει: «Εγώ έσωσα την Ελλάδα, άρα και το ευρώ, επομένως η Γαλλία μού χρωστάει ήδη ευγνωμοσύνη και έτσι έχω ήδη αποδείξει ότι είμαι κατάλληλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οπότε ψηφίστε με!».
Ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο αποκάλυψε μπροστά σε τηλεοπτική κάμερα τις μυστικές διαπραγματεύσεις που επί μήνες διεξήγε για το Μνημόνιο με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και τις οποίες ο τελευταίος ήθελε να αποκρύψει από τον ελληνικό λαό, δείχνουν την ουσιαστική του περιφρόνηση όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για τον υποτιθέμενο «φίλο» του και σύντροφό του, τον πρόεδρο μάλιστα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργο Παπανδρέου.
Η αρνητικότατη πολιτική άποψη που έχουμε όμως για τον Στρος Καν είναι αδύνατον να μας εμποδίσει από το να αγανακτήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο προχώρησαν στην εν ψυχρώ πολιτική του εκτέλεση οι ηγετικοί κύκλοι των ΗΠΑ.
Δεν περίμεναν ούτε καν τη σημερινή μέρα, έξι μόλις ημέρες μετά τη σύλληψή του, οπότε υποτίθεται ότι αμερικανικό δικαστήριο θα αποφάσιζε αν υπάρχουν στοιχεία επαρκή για να τον παραπέμψει σε δίκη και ασκώντας του ασφυκτική πίεση, τον εξανάγκασαν εκβιαστικά να παραιτηθεί από διευθυντής του ΔΝΤ χθες!
Βγήκε προχθές μέχρι και ο υπουργός Εμπορίου της Ουάσιγκτον, Τίμοθι Γκάιτνερ, και απαίτησε την παραίτηση του Στρος Καν, μη σεβόμενος έστω για τα μάτια του κόσμου και εντελώς υποκριτικά το αμερικανικό δικαστικό σύστημα και το υποτυπώδες αλλά θεμελιώδες κριτήριο της αθωότητας κάθε ατόμου μέχρι την έκδοση απόφασης δικαστηρίου.
Ούτε ένα 24ωρο δεν άντεχε η κυβέρνηση Ομπάμα, η οποία για λόγους που μέχρι στιγμής αγνοούμε ήθελε να «κατασπαράξει» τον Στρος Καν πριν παρουσιαστεί στο σημερινό δικαστήριο, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι οπωσδήποτε θα παραπεμφθεί σε δίκη.
Γιατί φυσικά τι θα καταλάβει ο άσχετος διορισμένος Αμερικανός ένορκος σήμερα, αν όχι ότι η παραίτηση του Στρος Καν από τη θέση του γενικού διευθυντή του ΔΝΤ συνιστά έμμεση αλλά σαφέστατη ομολογία ενοχής;
Αλλά και πώς να μην τρομοκρατηθεί και να μην παραιτηθεί ο Στρος Καν, όσο αδίστακτος κι αν είναι ο ίδιος, όταν ακούει τις αμερικανικές αρχές των φυλακών να διακηρύσσουν σε όλον τον κόσμο ότι τον επιτηρούν μέρα - νύχτα γιατί δήθεν παρουσιάζει... «αυτοκτονικές (!) τάσεις»; Δεν είναι προφανές ότι αυτό συνιστά γκανγκστερικού τύπου απειλή ότι οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να τον «αυτοκτονήσουν», αν δεν παραιτηθεί;
Μετά την υποταγή του Στρος Καν στις απαιτήσεις της κυβέρνησης Ομπάμα, είναι βέβαιο ότι η «ανεξάρτητη» αμερικανική δικαιοσύνη θα τον αφήσει σήμερα ελεύθερο με περιοριστικούς όρους μέχρι τη δίκη του, η οποία θα γίνει πιθανότατα μετά τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, σε έναν χρόνο από τώρα, ώστε να γίνει και ένα... «πολιτικό σέρβις» στον Σαρκοζί!
Θα του απαγορεύσουν βεβαίως την έξοδο από τις ΗΠΑ ώστε να τον κρατήσουν όμηρο στην Αμερική και να τον αξιοποιήσουν κατά την κρίση τους, παρεμβαίνοντας ίσως και στις γαλλικές προεδρικές εκλογές με διαφορετικό τρόπο, αν καταλήξουν ότι τα συμφέροντά τους επιβάλλουν άλλη γραμμή.
Κ. ΛΑΓΚΑΡΝΤ
Η «Αμερικάνα» της Γαλλίας διάδοχος
Βέβαιη θεωρείται η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ ως διάδοχος του Ντομινίκ Στρος Καν στη διεύθυνση του ΔΝΤ - πιθανότατα όμως για το υπόλοιπο της θητείας του παραιτηθέντος, δηλαδή μόνο για ενάμιση χρόνο. Η Λαγκάρντ έχει τη στήριξη των Γερμανών αλλά και των Αμερικανών. Εχει ζήσει στην Αμερική, μέχρι και βοηθός στο Κογκρέσο έχει κάνει, είναι ακραία νεοφιλελεύθερη και το επιτιμητικό παρατσούκλι της στη Γαλλία είναι... «Η Αμερικάνα»! Ειδικά στην αρχή της υπουργικής της θητείας με εξαιρετική δυσφορία την ανέχονταν οι Γάλλοι, καθώς πρόκειται για άτομο με νοοτροπία εντελώς ξένη προς τη γαλλική. Αργότερα κάπως προσαρμόστηκε, αλλά και τώρα σίγουρα έχει πολύ περισσότερους φίλους στην Ουάσιγκτον παρά στο Παρίσι.