Μετά τη χρεοκοπία συνεχίζουμε απτόητοι στην κατάρρευση...

1) Μετά τη χρεοκοπία συνεχίζουμε απτόητοι στην κατάρρευση...
Αν το ελληνικό κράτος συνεχίσει να σκοτώνει τις κατσίκες που έχει για άρμεγμα για χάρη των «τράγων» που χρησιμοποιεί σαν πελάτες, κάθε μέρα που περνά δεν απομακρυνόμαστε, αλλά κάνουμε ένα βήμα προς την πλήρη κατάρρευση
Αν π.χ. κάποιος μοιράζει επιδόματα ανεργίας 1.200 ευρώ και την ίδια ώρα ο καθαρός μισθός ξεκινάει...
από τα 600-700 ευρώ, είναι σαν να πριμοδοτεί την ανεργία.

Μπορεί αυτά να ακούγονται σαν ωραία ανέκδοτα από την κομμουνιστική αριστερά που δεν ενδιαφέρεται για το μάταιο τούτο κόσμο, αλλά έχει εναποθέσει τις ελπίδες της ευημερίας της εργατικής τάξης στην μετά θάνατο ζωή, αλλά δεν ακούγονται λογικά για οποιαδήποτε κυβέρνηση επιδιώκει τη σωτηρία μιας χρεοκοπημένης χώρας με απώτερο στόχο την κοινωνική ευημερία...

Κατά συνέπεια μια κυβέρνηση που δεν κατάφερε να μειώσει τις δαπάνες του στάβλου με τα «τραγιά» που έχει δημιουργήσει στο δημόσιο τομέα, έχει ελάχιστες ελπίδες να σώσει την παρτίδα με την αύξηση των φόρων στο στάβλο με τις «κατσίκες»...

Αλήθεια, αν κάποιος με κάτω των 30.000 εισόδημα μετά από φόρους έχει 24.000 ευρώ γιατί να συνεχίσει να δουλεύει κάπου έναντι 45.000 όταν με 45% συντελεστή θα του μένουν πάλι 25.000 ευρώ καθαρά;...

Επιπλέον όποιος έχει δουλέψει στην πραγματική οικονομία ξέρει πολύ καλά πως για κάθε θέση με 50.000 ευρώ στηρίζονται δεκάδες θέσεις με 10 ή 20 και 30.000 ευρώ.

Με τα παραδείγματα αυτά θέλω να επισημάνω πως εκτός από συγκεχυμένη η οικονομική και φορολογική πολιτική της κυβέρνησης όπως λίγο πολύ και όσων προηγήθηκαν αυτής είναι στη λάθος κατεύθυνση.

Περισσότερα έσοδα θα πετύχει αν μειώσει τη φορολογία εκτός από τα μερίσματα των επιχειρήσεων και στους μισθούς των εργαζομένων. Η μείωση των συντελεστών θα κάνει την φορολογία να μοιάζει περισσότερο δίκαιη και θα διευκολύνει τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με καταπολέμηση της φοροδιαφυγής...

Ακόμη και στην πρώην κομμουνιστική Σερβία το έχουν καταλάβει πλέον πως περισσότερα έσοδα μαζεύεις μειώνοντας τους φόρους παρά αυξάνοντάς τους ασύστολα... Κεφάλαιο και στελέχη είναι πολύ κινητικά στον κόσμο του σήμερα αμφότερα, υποστηρίζει ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σερβίας, για να ανέχονται μεγάλη φορολόγηση: Βλέπε: Συνέντευξη Β. Dielic στο CapitalTV...

Άγνοια ιστορίας...

Στη δύση κάθε αυτοκρατορίας του παρελθόντος, η αύξηση της φορολόγησης έπαιξε πάντα καθοριστικό ρόλο στην επιτάχυνση της πτώσης μέσω της αποσάθρωσης του οικονομικού ιστού.

Οι μέρες της ευημερίας αυξάνουν τις κρατικές δαπάνες και οι μέρες των ισχνών αγελάδων που ακολουθούν συνήθως σε τακτικές κυκλικές εναλλαγές δεν επαρκούν να τις συντηρήσουν.

Οι αυτοκρατορίες που μακροημέρευσαν στο παρελθόν ήταν αυτές που μείωσαν τις δαπάνες και αναδιοργάνωσαν το κράτος. Οι άλλες που αντέδρασαν αυξάνοντας τους φόρους επιτάχυναν την πτώση τους.

Στην αρχαία Ρώμη, ήταν η αύξηση των φόρων που κατέστρεψε τη ραχοκοκαλιά της δημοκρατίας, που ήταν οι μικροκαλλιεργητές, τους οποίους μετέτρεψε στο πλήθος της Ρώμης που σιτιζόταν από τα δημόσια ταμεία, τα οποία για να γεμίσουν χρειάζονταν και άλλους φόρους...

Στην προσπάθεια διεύρυνσης της φορολογικής βάσης οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες αργότερα έδωσαν το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη σε όλους τους υπηκόους της αχανούς αυτοκρατορίας.

«Η αύξηση των δημοσίων εξόδων οδήγησε τους αυτοκράτορες σε αύξηση των φόρων οι οποίοι άρχισαν να κάνουν ασύμφορη την κατοχή και καλλιέργεια μικρών και όχι ιδιαίτερα εύφορων κτημάτων. Αυτό σταδιακά οδήγησε στη μείωση της παραγωγής...


Σε μια προσπάθεια διεύρυνσης της φορολογικής βάσης ο αυτοκράτορας Τιβέριος έδωσε εντολή να απογραφούν όλοι οι υπήκοοι της αυτοκρατορίας στη γενέτειρα του αρχηγού της οικογένειας. Αυτός ήταν ο λόγος που η γέννηση του Ιησού έγινε σε ένα στάβλο κοντά στη Βηθλεέμ και πιθανόν η αιτία της διάδοσης της ιστορίας της σφαγής των νηπίων.

Επιπλέον, η πτώση της αξίας του δηναρίου προηγήθηκε της πτώσης της αυτοκρατορίας...

Νομισματική πολιτική...

Κάποιοι νομίζουν πως η προσπάθεια αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων με νομισματική κόλπα όπως η εκτύπωση χρήματος είναι φαινόμενα που αφορούν τη σημερινή αυτοκρατορία.

Παντού και πάντα το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται...

Ήταν ο αυτοκράτορας Νέρων (ο γνωστός «ποιητής» που του άρεσε να παίζει με τα σπίρτα...) αυτός που έκανε την αρχή της νοθείας των νομισμάτων. Περί το 64 μ.χ. ξεκίνησε μια αφελή προσπάθεια παραπλάνησης του λαού. Ξεκίνησε τη μείωση της ποσότητας του ασημιού και του χρυσού στα αντίστοιχου πολύτιμου μετάλλου νομίσματα. Σύμφωνα με αυτά που υποστηρίζει ο Jack Weatherford στο βιβλίο του The History of Money.

Κατ’ αρχάς αυτό που έκανε ήταν να μειώσει ανεπαίσθητα το μέγεθος των ασημένιων και χρυσών νομισμάτων. Με τον τρόπο αυτό τα νομισματοκοπία με την ίδια ποσότητα ασημιού ή χρυσού κατάφεραν να βγάλουν περισσότερα νομίσματα.

Συγκεκριμένα με την ίδια ποσότητα που έβγαζαν 84 δηνάρια κατάφεραν να παράγουν 96 δηνάρια. Αυτό ήταν μια αύξηση της τάξης του 15%.

Με τον ίδιο τρόπο με ένα pound χρυσού αύξησαν την παραγωγή χρυσών aurei από 40 σε 45 που είναι αύξηση της τάξης του 11%. Οι αυτοκράτορες που ακολούθησαν τον Νέρωνα συνέχισαν την ίδια πολιτική.

Με τις ίδιες ποσότητες ασημιού και χρυσού κατασκεύαζαν όλο και περισσότερα νομίσματα. Η αυτοκρατορία είχε πιστέψει ότι βρήκε ένα τρόπο να ξοδεύει περισσότερα χρήματα χωρίς να έχει βρει περισσότερο χρυσό και χωρίς να αυξήσει την φορολογία.

Τα μεγέθη των νομισμάτων όπως δεν μπορούσαν να μειώνονται συνεχώς χωρίς να προκαλέσουν υποψίες και αναστάτωση. Για αυτό το λόγο τα νομισματοκοπία άρχισαν να «πειράζουν» τα κράματα των μετάλλων μειώνοντας την παρουσία του ασημιού και του χρυσού.

Την περίοδο του Νέρωνα η παρουσία του ασημιού στο δηνάριο μειώθηκε κατά 10%. Την περίοδο του Μάρκου Αυρήλιου η παρουσία του ασημιού στο ασημένιο δηνάριο είχε πέσει στο 75% και στα τέλη του δεύτερου μ.χ. αιώνα την εποχή του Κόμοδου στο 67%.

Όταν ο αυτοκράτορας Λούσιους Σεπτήμους Σεβήρους αποφάσισε να δώσει σημαντικές αυξήσεις στους λεγεωνάριους το έπραξε μειώνοντας την παρουσία του ασημιού στο 50%.

Ο Καρακάλας αποφάσισε να κορυφώσει τις ταχυδακτυλουργικές κινήσεις κυκλοφορώντας το αντωνιανό ή και επονομαζόμενο ως διπλό δηνάριο στο οποίο η παρουσία του πολύτιμου μετάλλου ήταν ακόμη μικρότερη. Το νέο νόμισμα είχε εμφάνιση που παρέπεμπε σε αξία διπλάσια από το παλιό δηνάριο.

Κατά τη διάρκεια του Γαλενιανού μεταξύ 260 και 268 η περιεκτικότητα των αντωνιανών σε ασήμι ήταν μικρότερη του 5%.

Κατά τη διάρκεια 200 ετών η παρουσία του ασημιού στα ασημένια νομίσματα ήταν εικονική, είχε μειωθεί σχεδόν κατά 100%. Με την ίδια ποσότητα που πριν κατασκεύαζαν ένα δηνάριο τώρα κατασκεύαζαν 150.

Σ’ όλη αυτή τη διάρκεια όμως όσο η παρουσία των ασημιού μειωνόταν τόσο οι τιμές των προϊόντων αυξάνονταν. Μια ποσότητα σταριού που κόστιζε ενάμιση δηνάριο κατά το δεύτερο αιώνα είχε φτάσει να κοστίζει 100 δηνάρια έναν αιώνα αργότερα.

Η πολιτική λύση...

Ο Διοκλητιανός συνέχισε την πληθωριστική πολιτική και προσπάθησε να ελαφρύνει το πρόβλημα της αυτοκρατορίας, βάζοντας στο χέρι τις περιουσίες των χριστιανών που αυξάνονταν αριθμητικά. Κατεδίωκε λοιπόν τη θρησκεία τους με κάποιες προφάσεις και δήμευε τα υπάρχοντά τους.

Την ανατροπή του σκηνικού έφερε όμως αργότερα ο Κωνσταντίνος ο οποίος σκέφθηκε πως οι χριστιανοί ήταν φτωχότεροι σε γενικές γραμμές και οι εκκλησίες τους στις κατακόμβες, σε αντίθεση με τους ειδωλολατρικούς ναούς, λιτές (το αντίθετο αυτού που συμβαίνει σήμερα π.χ. μετά 18 αιώνες επίσημης θρησκείας χριστιανισμού...).

Υποστήριξε πως είδε το όραμα του «Εν τούτω Νίκα», πριν μια κρίσιμη μάχη προφανώς θέλοντας να εκμεταλλευτεί τον πατριωτισμό των υπηκόων και χάραξε μια πολιτική προσεταιρισμού των χριστιανών που κατέληξε στη δήμευση της πλούσιας περιουσίας των ειδωλολατρικών ναών που συγκέντρωναν αφιερώματα εκατοντάδων στη Ρώμη και χιλιάδων ετών στην Ελλάδα και τη Μ. Ασία.

Βέβαια αναδιοργάνωσε σε άλλη βάση το κράτος στην ουσία επανιδρύοντάς το με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Έβγαλε καινούργιο αξιόπιστο νόμισμα που έμεινε σταθερό για αιώνες, αλλά η επανίδρυση της αυτοκρατορίας με τα χτίσιμο νέας πρωτεύουσας ίσως αποτελεί το μεγαλύτερο μοντέλο ανάπτυξης με τρόπο που θυμίζουν την φιλοσοφία της Κευνσιανής σχολής πολλούς αιώνες αργότερα...

2) Τρέφουμε ελπίδες

Η αγορά συνεχίζει να παραπαίει με τον ίδιο τρόπο που οι παλιότεροι θυμούνται πως έκανε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και του ’90 όταν επίσης είχαμε τα «σοσιαλιστικά» πειράματα και στήνονταν το τέρας του παρακράτους και της παρασιτοκρατίας.

Μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης τότε το κομματικό παρακράτος υποχώρησε και έδωσαν στον Σημίτη ρόλο ανάταξης από τη χρεοκοπία. Τώρα, ποιος θα επωμιστεί αυτό ρόλο, έστω και μετά την κατάρρευση;...

Η κόκκινη κάρτα από την τρόικα στο Υπουργείο Εργασίας δείχνει ότι τα πράγματα αρχίζουν να σοβαρεύουν. Παρ’ όλα αυτά οι ενδείξεις συγκλίνουν πως οι δανειστές είναι αποφασισμένοι να περιμένουν τα αποτελέσματα και αυτής της επανεκκίνησης...

Εμείς πάλι δεν τρέφουμε και πολλές ελπίδες καθώς τα ίδια πρόσωπα δύσκολα δεν θα μαγειρέψουν την ίδια σούπα που «μαγειρεύουν μέχρι τώρα...

Στην αγορά όμως δεν ανησυχούμε ιδιαίτερα, καθώς η αγορά μας μέχρι τώρα είχε όλες τις αφορμές να σημειώσει νέα χαμηλά και δεν το έπραξε. Και όπως έχουμε μάθει σε αυτή τη στήλη όταν μια αγορά δεν πέφτει με κακά νέα έχει φτάσει στα όριά της...

Δεν θα σημαίνει το ίδιο όμως αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί και στο δεύτερο εξάμηνο και περάσει στο 2012 όπου υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες πως δεν θα είναι ήρεμη χρονιά για τις αγορές. Είναι νωρίς όμως ακόμη για να υποστηρίξουμε αυτές τις υπόνοιες...

Αυτό που μπορούμε να υποστηρίξουμε είναι πως στις διεθνείς αγορές συνεχίζει να μην έχει ανατραπεί η ανοδική τάση

3) Μετοχές

Στο ελληνικό χρηματιστήριο υπάρχουν ενδιαφέρουσες διαφοροποιήσεις ιδίως στις μικρές κεφαλαιοποιήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να συνδυαστούν με το γεγονός πως σε αρκετές περιπτώσεις αφορούν εξαγωγικές εταιρείες που δεν επηρεάζονται από το γενικότερο εσωτερικό κλίμα και το γεγονός πως έχουμε εισέλθει στην περίοδο ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων του πρώτου τριμήνου.

4) ΒΙΟΧΚ-ΣΩΛΚ-ΧΑΚΟΡ-ΕΤΕΜ

Οι μετοχές του ομίλου με συντριπτική τη συμμετοχή των εξαγωγών στις πωλήσεις του εμφανίζουν κινητικότητα ομαδική. Η ειδησεογραφία χθες στο Capital περιελάμβανε θετικές προσδοκίες...

5) Κρατικόχαρτα...

Υπό πίεση οι μετοχές της κατηγορίας ολόκληρης την τελευταία εβδομάδα σαν η αγορά να προεξοφλεί υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης στις έστω και ιμιτασιόν μέχρι τούδε αποκρατικοποιήσεις που έχει εξαγγείλει...

6) Ασήμι...

Ενώ εμείς παραμένουμε εγκλωβισμένοι στα δικά μας, στις διεθνείς αγορές το ασήμι τους τελευταίους μήνες κατάφερε να διπλασιάσει την τιμή και τώρα καταρρέει. Το σκηνικό όμως στη διεθνή οικονομία δεν προδιαθέτει για μακροπρόθεσμη πτώση

www.capital.gr