Οι «ωραίοι» έχουν και… πολιτικά χρέη

Λόγος όντως πολιτικός αλλά και σχεδόν παραληρηματικός, άλλων εποχών, χωρίς την παραμικρή ουσία, με ψήγματα μιας «ανδρεοπαπανδρεϊκής» όσο και πεπερασμένης πολιτικής μεγαλοπρέπειας.
Τα όσα είπε μιλώντας στη Βουλή ο Άκης Τσοχατζόπουλος, δεν εξέπληξαν κανέναν από όσους τον ξέρουν. Με τη διαφορά ότι ο «ωραίος» του «Κινήματος» δεν έχει καταλάβει...
ότι οι εποχές άλλαξαν, ότι τα δεδομένα είναι πλέον πολύ διαφορετικά.
Και κάπου εδώ άρχισαν τα προβλήματα γι’ αυτόν. Και ενώ άρχισαν, ο «πολύς» Άκης αρνείται να παραδεχτεί ότι στην υπόθεση των υποβρυχίων, η υπόθεση όχι μόνο απλά τον αγγίζει, αλλά εκεί ο Θεσσαλονικιός πολιτικός, βρίσκεται στον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος (για τα νομικά θα αποφανθεί η Επιτροπή και αργότερα, η Δικαιοσύνη). Εξάλλου, παραπέμπεται…
Επίσης, ο Άκης αρνείται να παραδεχθεί πως τόσοι «αγνώμονες» που ευνοήθηκαν από έναν τόσο large τύπο σαν αυτόν με διάφορους τρόπους, τώρα στρέφονται εναντίον του ή κάνουν πως δεν τον ξέρουν.
Κι όμως. Ο μηδενισμός και ο ηθικός σχετικισμός που δεκαετίες τώρα τρέφει στον κόρφο του το εξουσιαστικό ΠΑΣΟΚ, είναι εδώ και δηλώνει το παρόν. Όχι ότι δεν έπρεπε να παραπεμφθεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Σαφώς και έπρεπε.
Αλλά, όχι ως μοναδικό εξιλαστήριο θύμα, για να κατευναστούν τα εξοργισμένα και αλαλάζοντα πλήθη, αλλά επί τη βάσει μιας διαδικασίας που συστηματικά θα τιμωρεί όσους προκαλούν την κοινωνία και δεν διαχειρίζονται όπως πρέπει το υστέρημα των φορολογουμένων. Εξάλλου, για τον Άκη μιλάμε!
Λογικό είναι να θεωρεί ο ίδιος τη διαδικασία εναντίον του, πολιτική βαρβαρότητα! Για να δούμε όμως τι θα γίνει και με κάποιους «από κάτω», που μάλιστα κόπηκαν από τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ, για γνωστούς λόγους.
Το «Κίνημα», γνώριζε και μάλιστα πολύ καλά. Γι’ αυτό και οι πολιτικές ευθύνες των «πρασίνων» είναι τεράστιες και η μεταχρονολογημένη παραπομπή, δεν πείθει για την πρόθεσή της…
Πολιτική-κιμάς
Πως αλλάζουν οι καιροί… Σύμφωνα με το περιβάλλον του πάλαι ποτέ πανίσχυρου πολιτικού και επί πολλά έτη παρουσιαζόμενου και ως διαδόχου του Ανδρέα (το ίδιο πολιτικό DNA έχουν), τον Άκη τον «έστησαν» και συνεχίζουν να τον «στήνουν» πολλοί στο ΠΑΣΟΚ.
Από πρώην εκσυγχρονιστές, που τότε, το 1996, «φρόντισαν» (όπως φαίνεται, με σοφία ποιούντες…) να του στερήσουν τη δυνατότητα να ηγηθεί του κόμματος, μέχρι και πρόσωπα φίλα προσκείμενα στη σημερινή ηγεσία του «Κινήματος» (βάζουμε τη λέξη σε εισαγωγικά, γιατί αν και η Νέα Τάξη βαπτίζεται «Κίνημα», θα χαθεί το νόημα της λέξης…).
Φυσικά, ούτε λόγος για τις συμμετοχές στο επίμαχο ΚΥΣΕΑ τότε, διαφόρων, οι οποίοι σήμερα πρωταγωνιστούν στις εξελίξεις και σφυρίζουν αδιάφορα, καρατομώντας όλους όσους αμαυρίζουν την εικόνα του κόμματός τους, παρουσιάζοντάς το ως εκτροφείο διαφοράς… Φυσικά, ο πολιτικός Χάρος παίρνει τώρα τον Άκη.
Οι υπόλοιποι, σφυρίζουν αδιάφορα. Για την ιστορία πάντως και δια στόματος Άκη, ο οποίος, όπως είπε, αισθάνεται «βαθιά δικαιωμένος»: «μετά από εισήγηση, οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται από το ΚΥΣΕΑ, με αμυντικά, πολιτικά και διπλωματικά κριτήρια».
Πολλοί οι συνυπεύθυνοι λοιπόν, κατά τον Άκη. Φυσικά, ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας επικαλέστηκε και λόγια του σημερινού αρχηγού ΓΕΝ, ο οποίος αποκάλεσε το υποβρύχιο «Παπανικολής», «πολλαπλασιαστή ισχύος, που αλλάζει τις εύθραυστες ναυτικές ισορροπίες στο Αιγαίο». Μπορεί να είναι και έτσι… Κανείς δεν είπε όμως κ. Τσοχατζόπουλε, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει συνέχεια.
Τα ψήγματα της αλαζονείας των μονίμως κυβερνώντων
Η αλαζονεία και η κομματική μισαλλοδοξία ή «ορθοδοξία», πείτε το όπως θέλετε (αλλά, παρακαλώ, μη βγάλετε τα εισαγωγικά στη δεύτερη λέξη) είναι πολύ κακός σύμβουλος.
Ιδιαίτερα όταν φτάνει η ώρα κάποιος να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Διαβάστε την παρακάτω εξωφρενική αποστροφή από την ομιλία του Άκη του μεγαλοπρεπούς και θα καταλάβετε τι εννοώ: «Το 1996 η νέα τότε κυβέρνηση Σημίτη, κατά την κρίση των Ιμίων, αφού με ad hoc Ελλάδας-ΗΠΑ-Τουρκίας εξασφάλισε με τους όρους ‘no men-no ship-no flag’ την εθνική ακεραιότητα και την, για εμάς πλήρη, για άλλους σχετική, επαναφορά στο προηγούμενο διεθνές καθεστώς νομιμότητας στην περιοχή».
Μπούρδα; Τι ακριβώς υπερασπίζεται ο τύπος; Τελικά, ο ιδιότυπος μηδενισμός που ελλοχεύει στην πολιτική πρακτική αλλά και ρητορική του κυβερνώντος κόμματος, δεν παύει να κάνει την εμφάνισή του σε τακτά χρονικά διαστήματα, συμπαρασύροντας κάθε ψήγμα πατριωτισμού αλλά και λογικής στο πέρασμά του.
Οποία ξεφτίλα πάντως, να υπερασπίζεται ο Άκης ο «μεγαλοπρεπής» τον «λογιστή» και δη μια πολιτική που ταπείνωσε πολλάκις τη χώρα μας.
Το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς», ακόμα ηχεί στα αυτιά όλων μας… Καλά, μεγάλε Άκη, τζάμπα «συνωμοτούσες» τόσα χρόνια στο Πεντάγωνο, συσκεπτόμενος με τις διάφορες Τόνιες και λοιπούς της Νεολαίας (που τότε ήλεγχες) κατά του «λογιστή», ή έπαθες κρίση πολιτικής ανακολουθίας στα γηρατειά;
Εσύ δεν ανήκες στο «παλιό» ΠΑΣΟΚ, στους θεματοφύλακες της πολιτικής κληρονομιάς του Ανδρέα Παπανδρέου; Εύλογα τα ερωτήματα που εγείρονται. Τώρα: γιατί τον υπερασπίζεται ο Άκης τον Κώστα Σημίτη των Ιμίων;
Αν συνεχίσει έτσι ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος πολιτικός, αντί να μιλήσει για τα τότε «άπλυτα», όσα υπάρχουν (και πάντα υπάρχουν) και να συμβάλλει στην κάθαρση, θα «πέσει», με τους πρώην «εκσυγχρονιστές» να παρακολουθούν και να επιχαίρουν. Και πολύ πιθανόν, να πληρώσει αυτός τα σπασμένα για «προβλήματα» δεκαετιών. Αυτό θέλει;
Νίκος Χιδίρογλου 
elora.gr