Η απίστευτη δύναμη του ΤΙΠΟΤΑ

Πρόκειται, ίσως, για την πιο δυσνόητη και κατατρεγμένη έννοια του πολιτισμού. Ο λόγος για το κενό, το τίποτα, το μηδέν το οποίο εμφανίζεται με διάφορα πρόσωπα στην επιστήμη, στην τέχνη, στη φιλοσοφία.
Για την επιστήμη της φυσικής, τα πάντα προήλθαν...
απ’ το τίποτα. Ήταν πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια όταν μια φυσαλίδα αρχέγονου κενού απείρως μικρότερη από ένα άτομο, εξερράγη με τρομακτική βιαιότητα. Απ’ αυτή τη φυσαλίδα προέκυψε όλη η ύλη και η ενέργεια που υπάρχει σήμερα στο Σύμπαν.
Αλλά ας εξετάσουμε αναλυτικώτερα τις έννοιες του μηδενός και του τίποτα .
Οι περιπέτειες του μηδενός ξεκινούν στην Ελλάδα με τους προ-σωκρατικούς ατομιστές τον Δημόκριτο και τον Λεύκιπο από την Μίλητο,
Στην ατομική θεωρία οι δύο αυτοί φιλόσοφοι υποστήριξαν ότι η ύλη αποτελείται από άτομα τα οποία κινούνται στο κενό.
Μια πρωτοπορειακή ιδέα για την εποχή της ,που αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό αλλά και μ εχθρότητα .
Λέγεται ότι οι μαθητές του Πλάτωνα αγόρασαν κάθε διαθέσιμο βιβλίο του Δημόκριτου και το κατέστρεψαν.
Ο φιλόσοφος Παρμενίδης από την Κ.Ιταλία αντέκρουσε την θεωρία αυτή υποστηρίζοντας ότι είναι αδύνατο το κενό να χωρίζει δύο άτομα διότι αν ήταν έτσι τα άτομα δεν χωρίζονταν καθόλου με αποτέλεσμα να ακουμπούνε το ένα πάνω στο άλλο .Για τον Παρμενίδη ο χώρος ηταν πάντα γεμάτος από κάτι και τον ονόμασε αιιθέρα .
Το μηδέν ,το κενό ,το τίποτα ήταν έννοιες που δημιουργούσαν απέχθεια στην χριστιανική εκκλησία .
Επί αιώνες το μηδέν στην Ευρώπη θεωρείτο σαν σατανική ιδέα και γι αυτό εκδιώχθηκε .
Ο γερμανός ιερωμένος Εκχερτ καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση το 1327 γιατί ταύτησε το μηδέν με τον Θεό και κατεδικάστη να θανατωθεί στην πυρά ,αυτός και τα βιβλία του.
Ωσπου κάποτε το μηδέν επιτέλους ανακαλύφθηκε !!!
Από ποιους δεν ξέρουμε ακριβώς ,ίσως από τους Μάγιας , τους Αραβες ή τους Ινδούς ,ίσως και οι τρεις μαζί . . . κάποτε πήραν το μηδέν στα σοβαρά και το σημείωσαν σαν κάτι .
Για τους Ελληνες μαθηματικούς τον Ευκλείδη και τον Πυθαγόρα ,το μηδέν δεν είχε ύπαρξη και άρα δεν υπήρχε σημάδι ως σύμβολο να το καθορίζει .
Στην Ευρώπη το μηδέν το έφερε ένας Ιταλός ο Λεονάρδο Πισάνο δασκαλεμένος φυσικά από Αραβες μαθηματικούς .Τον ξέρουμε σαν Φιμπονάτσι και το 1202 αντεκατέστησε το δύστροπο λατινο σύστημα αρίθμησης με το αραβικό που τόχουμε ακόμη και το χρησιμοποιούμε καθημερινά και παντού.
Αλλά και ο Φιμπονατσι τότε θεώρησε τα νούμερα από το 1 – 9 σαν αριθμούς .Το μηδέν το απεκάλεσε απλά σημείο .
Ενας μαθηματικός ρατσισμός που υποδουλώνει πόσο δύσκολο ήταν για τους Ευρωπαίους να χωνέψουν και να δεχθούν ότι το μηδέν υπάρχει .
Αφού υπάρχει όμως δεν είναι μηδέν , δεν είναι τίποτα .
Αυτό ακριβώς πίστευαν και οι Αρχαίοι Ελληνες και Ινδοί .Είχαν την έννοια του μηδενός την εξέφραζαν με την έννοια ουδέν ,κενόν .
Είχαν λοιπόν την αίσθηση ότι το ουδέν ή κενόν είναι κάτι που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε μεσω των αισθήσεων μας και όχι κάτι που δεν υπάρχει .
Δεν είχαν λόγο λοιπόν οι Ελληνες να ορίσουν μηδέν ως τίποτα γιατί για αυτούς πάντα υπήρχε κάτι δεν είχε νόημα το τίποτα ,ασιθητό ή μη αισθητό .
Αρα το μηδέν ως έννοια του τίποτα είναι μια νεώτερη ανακάλυψη δυτικής φιλοσοφίας άσχετη με την ελληνική ή ινδική διανόηση
Το μηδέν λοιπόν είναι ένας αχόρταγος και πλεονέκτης αριθμός που τα θέλει όλα τα και τα καταστρέφει όλα .
Πολλάπλασιάζοντας έναν αριθμό με το μηδεν θα πάρουμε γινόμενο μηδέν .
Διαιρώντας με το μηδέν θα έχουμε άπειρον . . .
Από τον Φιμπονάτσι μέχρι σήμερα το μηδέν έχει μπει για καλά στην ζωή μας .
Σκεφτειτε τα απειρα μπιτς των ηλεκτρονικών υπολογιστών που κινούν την παγκόσμια οικονομία και δεν είναι τίποτα άλλο από άπειρες σειρές μηδενικών και άσσων .
Όμως το μηδέν δεν αποτελεί μόνο την βάση της σύγχρονης τεχνολογίας ,βρίσκεται στην καρδιά της ίδιας της της επιστήμης .Της επιστήμης που είναι μια πνευματική περιπέτεια και αναζήτη του νου καθώς προσπαθεί να γεμίσει τα κενά ,ή τα άδεια ράφια ενός γραφείου αναζήτησης χαμένων αντικειμένων ή καλύτερα χαμενων ιδεών.
Οι χημικοί ανακάλυψαν πολλά χημικά στοιχεία μόνο και μόνο επειδή έλειπαν από τον περιοδικό πίνακα και άρα όφειλαν να υπάρχουν.
Και οι φυσικοί δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να αναζητούν το κενό , το τίποτα ,στις διαφορες εκφράσεις του .
Στην ανατολική φιλοσοφία το κενό έχει δεσπόζουσα θέση Για του Ιάπωνες έχει μια ιδιαίτερη θέση απαραίτητη τόσο για την καλλιτεχνική δημιουργία όσο και για τον διαλογισμό.
Στην Ασία το μηδέν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας, της φιλοσοφίας ,της τέχνης ,της ζωής γενικά .
Κάθε θρησκεία είτε πρόκειται για τις Ανατολικές ή Δυτικές έχει μια πολιτιστική στρατηγική για την αντιμετώπιση του μηδενός ή του φόβου του θανάτου .
Για τους Βουδιστές ο θάνατος δεν είναι το τέλος είναι απλά ένας σταθμός σ ένα κύκλο αιωνίων και συνεχών μετενσαρκώσεων .Το μηδέν για τις θρησκείες και με τις θρησκείες μπορεί να γίνει πιο υποφερτό μέσα από την πίστη στον Θεό.
Για τον Χριστιανισμό κάθε νέος άνθρωπος όταν γεννιέται φέρνει μια νέα ψυχή στον κόσμο που δεν τελειώνει ακομη και μετά την εκμηδένιση του σώματος με τον θάνατο
Το μηδέν και το τίποτα τρόμαζαν πάντα τους ανθρώπους και όταν η θρησκεία δεν τους έπειθε τότε εκδήλωναν την απέχθεια τους για το κενό μέσα από την τέχνη.
Για παράδειγμα υπάρχει μια τεχνοτροπία , οπου ο καλλιτέχνης δεν αφήνει ούτε μια σπιθαμή κενή αλλά καλύπτει τα πάντα με κάτι Η τεχνοτροπία αυτή ονομάζεται «ο τρόμος του κενού «και ένα δείγμα της υπάρχει στην εκκλησία της Αγίας Σουζάνας στην Ιταλία .
Είναι ομως ειρωνικό το γεγονός ότι χωρίς το κενό δεν θα υπήρχε τέχνη και αυτό είναι πιο σαφές στην μουσική .
Ο Μπετόβεν είχε πει ότι και οι παύσεις είναι μουσική , χωρίς αυτές η μουσική θάταν σκέτος θόρυβος .
Στην λογοτεχνία πολλοί συγγραφείς ασχολήθηκαν με το κενό .
Ο Σαίξπηρ διασκέδαζε με το παράδοξο του τίποτα , στον Αμλετ , στον Βασιλιά Ληρ και κυρίως στην κωμωδία . . Πολύ κακό για το τίποτα .
Αμερικανός συγγραφέας έγραψε το δοκίμοιο περί Σιωπής ,βιβλίο που αποτελειται απλά από λευκές σελίδες
Η επιστήμη ,η τέχνη ,η θρησκεία ,κάθε εκφραση του ανθρώπινου νου μοιάζει να εμπνέεται από το κενο πολύ περισσότερο απ όσο φανταζόμαστε .Ισως γιατί η ουσία του κόσμου όπως μας διδάσκει η σύγχρονη φυσική αλλά και οι μεγάλοι μύστες είναι το τίποτα .
Το 1948 ο Ολλανδός φυσικός Χένρυ Καζιμίρ πρότεινε την ιδέα ότι το κενό όχι μόνο είναι απόλυτο κενό αλλά διαθετει και πολύ τρομακτική ενέργεια.Η θεωρία του αυτή επαληθεύτηκε το 1996 στα εργαστήρια του Λος Αλαμος των Ηνωμένων Πολιτειών οπου μετρήθηκε η έλξη που ασκούν 2 μεταλλικές πλάκες η μία πάνω στην άλλη όταν απέχουν μεταξύ της ένα χιλιοστό του χιλιοστού.
Το φαινόμενο Καζιμίρ όπως ονομάστηκε αποδεικνύει ότι μπορούμε να αντλήσουμε ένέργεια από το τίποτα .
Υπάρχουν μάλιστα επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι θαρθει μέρα που το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη μας θα λυθεί μια για πάντα χάρη στο τίποτα , χάρη στο κενό .
Είδαμε ότι από το τίποτα δημιουργήθηκε το σύμπαν , πως το μηδέν κρύβει τρομακτική ενέργεια και ίσως στο μέλλον λύσουμε τα προβλήματατης ενέργειας από το τίποτα .
Τι υπήρχε πριν την μεγάλη έκρηξη ; Οι διάσημοι κοσμολόγοι απαντούν μέχρι τώρα .ΤΙΠΟΤΑ.
Ωστόσο τα τελευταία χρόναι η άποψη αυτή αναθεωρείται απ τους σύγχρονους κοσμολόγους
Ο λόγος είναι ο εξής :
Το Σύμπαν που ζούμε είναι πολύ παράξενο με την έννοια ότι οι συνδυασμοί που υπάρχουν σ αυτό το σύμπαν είναι τέτοιοι που νομοτελειακά προκύπτει τελικά ζωή.
Για αυτό οι σύγχρονοι κοσμολόγοι θεωρούν ότι η μεγάλη έκρηξη που δημιούργησε το δικό μας σύμπαν είναι μία απ τις απειρες εκρηξεις που δημιούργησαν άπειρα άλλα σύμπαντα πριν το δικό μας και θα εξακολουθείσει να παράγει και άλλα όταν το δικό μας θα πάψει να υπάρχει.

santosight.blogspot.com