Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μικροί μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις

 

γράφει ο Θανάσης Λυρτσογιάννης

Η κρίση δεν γεννά μόνο ευκαιρίες, αλλά φέρνει και αποκαλύψεις. Το τελευταίο το είδαμε στην Ευρώπη, όπου διαπιστώθηκε έλλειμμα εμπνευσμένης ηγεσίας. Απουσία, δηλαδή, μεγάλων ηγετών και μεγάλων προσωπικοτήτων.

 Είναι τεράστια...
η απουσία ενός Φρανσουά Μιτεράν, ενός Χέλμουτ Κολ ή ακόμα ενός Ζακ Ντελόρ, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να βάλουν τη σφραγίδα τους σε περαιτέρω προώθηση της ευρωπαϊκής ιδέας και στερέωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Το κοινό σπίτι των Ευρωπαίων σήμερα κλυδωνίζεται και υπεύθυνη γι' αυτό δεν είναι η Ελλάδα, ούτε η Πορτογαλία ή η Ισπανία, αλλά η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία. Τις μεγάλες, τις μεγαλύτερες ευθύνες έχουν οι ηγέτες των χωρών με τη μεγαλύτερη επιρροή, τις ισχυρότερες οικονομίες και τις ευρύτερες δυνατότητες, οι οποίες, σημειωτέον, είναι αυτές που ωφελήθηκαν περισσότερο από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι σημερινοί ηγέτες στον βωμό στενών εθνικών συμφερόντων αφήνουν να κλυδωνίζεται η Ευρώπη, να απειλείται το κοινό νόμισμα και να τίθεται εν αμφιβόλω η ίδια η Ενωση. Η κρίση αυτή θα ξεπεραστεί, όμως θα αφήσει βαθιά σημάδια στη συνείδηση των Ευρωπαίων, σημάδια που φανερώνουν πόσο αδύναμη είναι η ιδέα μιας κοινής ευρωπαϊκής πορείας και πόσο η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να την εμφυσήσει στους λαούς.
Γιατί δυστυχώς η Ευρώπη έχει αυτή την εποχή ηγέτες που αδυνατούν να ξεφύγουν από τις εσωτερικές πολιτικές αναμετρήσεις και να αρθούν στο ύψος των συλλογικών ευρωπαϊκών προκλήσεων, στο ύψος της Ευρώπης.