Το βρώμικο παιχνίδι της παγκόσμιας πυρηνικής βιομηχανίας

Η πυρηνική ενέργεια χαίρει μεγάλης εκτίμησης ως μια εναλλακτική λύση στο πετρέλαιο. Παντού στον αναπτυγμένο κόσμο, οι «πράσινοι προφήτες», και γενικά οι πολιτικοί, την προωθούν με ενθουσιασμό. Είναι όμως συμφέρουσα; Είναι ασφαλής; Το δεύτερο ερώτημα είναι σημαντικότατο, όπως μας απέδειξε η πρόσφατη τραγωδία της Ιαπωνίας.
Στο infowars.com δημοσιεύτηκε η πληροφορία ότι η ιαπωνική κυβέρνηση δεν ήταν καθόλου ειλικρινής, αφού δεν είπε...
στο κόσμο ότι, μεταξύ άλλων, η εγκατάσταση της Fukushima αποτελεί και αποθήκη πολλών παλιών χρησιμοποιημένων πυρηνικών ράβδων των τελευταίων 40 χρόνων.
Η διάδοση και η εξάπλωση των πυρηνικών μονάδων, που ξεκίνησε το 1960, είναι πλέον παγκόσμιο φαινόμενο, παρά την αμφιλεγόμενη φύση των εν λόγω εργοστασίων. Το Χόλυγουντ ήταν το πρώτο που τσίγκλησε τη κοινή γνώμη με τη ταινία του 1979 The China Syndrome. Στη συνέχεια είχαμε τις διαρροές στο Three Mile Island, και τη καταστροφή που προκάλεσε το Chernobyl στην Ουκρανία.
Πέρα από τα ανθρώπινα λάθη, τις αστοχίες υλικού, και το γεγονός ότι πολλοί αντιδραστήρες είναι τοποθετημένοι σε σεισμογενείς περιοχές, υπάρχει και το επικίνδυνο κομμάτι των υποπροϊόντων που παράγουν τα πυρηνικά εργοστάσια: βρώμικα, ραδιενεργά απόβλητα. Οι εταιρίες πυρηνικής ενέργειας διαφημίζουν πομπωδώς ότι προσφέρουν την απόλυτη λύση στο ζήτημα της ανταγωνιστικής και φτηνής παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Μια λύση με μηδενικές εκπομπές ρύπων. Μια λύση που είναι πράσινη και καθαρή. Όλα αυτά όμως βάζουν σε ρίσκο τις επόμενες γενιές.
Στη Γαλλία, η κρατική Areva Corporation παράγει καύσιμο ΜΟΧ (mixed oxide fuels), από τα πυρηνικά απόβλητα και από φρέσκο ουράνιο. Θεωρείται ως η ιδανική λύση ανακύκλωσης του χρησιμοποιημένου πλουτώνιου που παράγεται από τις πυρηνικές ράβδους. Στη Γαλλία, το 10% της ενέργειας που παράγεται πυρηνικά, προέρχεται από αντιδραστήρες που λειτουργούν με ΜΟΧ ως καύσιμη ύλη. Οι 21 από τους 58 γαλλικούς αντιδραστήρες έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Στον πραγματικό  όμως κόσμο, μακριά από τα πολυτελή γραφεία και τα εργαστήρια της Areva, το συγκεκριμένο υλικό θεωρείται ως «υλικό της Αποκάλυψης», βγαλμένο μέσα από «ιστορίες τρόμου». Το πρόβλημα είναι ότι μιλάμε για πλουτώνιο, και όχι για νερό. Το πόσο πλουτώνιο παράγεται τελικά από τους 440 περίπου εμπορικούς, και τους 200 περίπου στρατιωτικούς αντιδραστήρες του πλανήτη, δεν είναι γνωστό.
Αυτό που είναι γνωστό είναι το τι μπορεί να κάνει το πλουτώνιο. Η πυροδότηση ενός κιλού πλουτώνιου προκαλεί μια έκρηξη ίσης έντασης με 20.000 τόνους χημικών εκρηκτικών, όπως είναι το ΤΝΤ. Όταν εισπνευσθεί, αρκεί μια δόση μισού milligram, για να προκαλέσει το θάνατο. Υπολογίζεται (κατ εκτίμηση) ότι οι απανταχού αντιδραστήρες παράγουν κάπου 25 τόνους πλουτωνίου κάθε χρόνο. Πέρα από τον τρομακτικό κίνδυνο που ενέχει ως υλικό, η παραγωγή του μέσα σε ράβδους συμβατικών αντιδραστήρων τους καθιστά δύσκολους στη λειτουργία, και μπορεί να προκαλέσει απρόβλεπτες συνέπειες εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων του πλουτωνίου ως μέταλλο, και ως χημικού και ραδιενεργού παράγοντα.
Ο πειρασμός από πλευράς της πυρηνικής βιομηχανίας να πουλήσει τα προϊόντα της οπουδήποτε, είναι πολύ μεγάλος. Πριν από κάποια χρόνια, ο Nicolas Sarcozy είχε κλείσει συμφωνίες με τον Καντάφι προκειμένου η Γαλλία να κατασκευάσει πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Λιβύη. Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της Ευρώπης. Ποιος λογικός άνθρωπος θα πουλούσε πυρηνική τεχνογνωσία στον «λυσσασμένο σκύλο»; Το γερμανικό Der Spiegel είχε χαρακτηρίσει αυτή τη πρωτοβουλία του Sarkozy ως μια «ευρωπαϊκή ντροπή». Ευτυχώς που τελικά η συμφωνία δεν προχώρησε.
Αυτό που φοβάται η παγκόσμια πυρηνική ελίτ είναι ο έλεγχος και η πληροφόρηση. Μάλιστα, όταν υπάρξει προσπάθεια ελέγχου, οι εν λόγω αντιδρούν όπως κάποια έντομα που εξαφανίζονται μόλις σηκώσεις τη πέτρα κάτω από την οποία κουρνιάζουν. Το σύστημα τους βασίζεται στη παραπλάνηση, στις δωροδοκίες, και στη προπαγάνδα. Όλα αυτά για να καλυφτεί η σκληρή αλήθεια, ότι η συγκεκριμένη βιομηχανία παράγει κίνδυνο και απειλεί ζωές.
Σε αντίθεση με κάποιους παλαιότερους κινδύνους όπως αυτός του αμίαντου, η κρατική και εταιρική συνομωσία σε σχέση με τα πυρηνικά είναι το κάτι άλλο. Προωθείται πάση θυσία η πυρηνική ενέργεια, με σκοπό τη πλήρη αποδοχή της. Το μόνο που μπορεί να αναστρέψει αυτή τη καταστροφική εξέλιξη, είναι μια … καταστροφή.
Ο μεγάλος σύμμαχος των παραπάνω είναι τα φιλικά τους ΜΜΕ, που έχουν αναλάβει δράση προώθησης των ωφελειών της πυρηνικής ενέργειας, αποσιωπώντας τους κινδύνους που ενέχει. Πλημμυρίζουν τη κοινή γνώμη με παραπληροφόρηση, προσπαθώντας να πείσουν πως η κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Ιαπωνία  ελέγχεται.
Αν αφήσουμε κατά μέρος την ανθρώπινη τραγωδία της Ιαπωνίας, βλέπουμε πως τα ψέματα που χρόνια τώρα μας ταΐζουν, διορθώνονται μόνο μέσα από την αλήθεια. Και αυτή η αλήθεια, δυστυχώς ξεπροβάλλει μόνο όταν έχουμε να κάνουμε με μια τραγωδία. Αυτά όμως θα πρέπει να τα θυμόμαστε κάθε φορά που πάνε να μας πλασάρουν την πυρηνική ενέργεια ως καθαρή, ασφαλή, και φτηνή. Ίσως η Ιαπωνία να είναι μια ευκαιρία για να τελειώνει αυτό το ψέμα.
antinews.gr