ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΒΙΑ ΟΙ GAMERS

Πριν από μερικές μέρες έκλεισε τις πύλες της η μεγαλύτερη έκθεση βιντεοπαιχνιδιών της Ευρώπης, η Gamescom, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Κολονία και, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), η κίνηση στα περίπτερα και τα “σταντ” έδειξε πως οι καταναλωτές άρχισαν να ζητούν και πιο… πολιτισμένα παιχνίδια για τον υπολογιστή και τις παιχνιδομηχανές.
Περισσότεροι από 420 εκθέτες από 100 χώρες παρουσίασαν στη γερμανική μεγαλούπολη τις παιχνιδομηχανές και τα βιντεοπαιχνίδια τελευταίας γενιάς. Παράλληλα, αποκάλυψαν ενδιαφέροντα στοιχεία για τις νέες τάσεις της αγοράς, η οποία μοιάζει να μετακινείται από τα βίαια παιχνίδια σε παιχνίδια που σχετίζονται με την Ιστορία, τη Γεωγραφία ή ακόμα και τις φυσικές επιστήμες.
Η ιστορία των βιντεοπαιχνιδιών, πάντως, ξεκινά γύρω στο 1972, όταν η εταιρία υπολογιστών Atari, κυκλοφορούσε στην αγορά το Pong, το πρώτο εμπορικό παιχνίδι για υπολογιστή. Αριστερά και δεξιά στην οθόνη υπήρχαν δύο γραμμές με τις οποίες οι παίκτες προσπαθούσαν να αποκρούσουν, ως εικονικοί τερματοφύλακες, την μπάλα που κινείτο από το ένα άκρο της οθόνης στο άλλο.
Παιχνίδια του χθες και του σήμερα
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όμως, τα παιχνίδια έχουν αλλάξει ριζικά. Σήμερα, μοιάζουν περισσότερο με ρεαλιστικές ταινίες. Είναι ακριβές παραγωγές, που δίνουν στους παίκτες σχεδόν άπειρες δυνατότητες διαμόρφωσης του παιχνιδιού. Κι αυτό ακριβώς προσελκύει όλο και περισσότερους: η δυνατότητα της διάδρασης. Ίσως, για το λόγο αυτό – απ’ ό,τι έδειξε και η έκθεση της Κολονίας – το ενδιαφέρον για βιντεοπαιχνίδια που ασχολούνται με ξένους πολιτισμούς ή με κορυφαία ιστορικά γεγονότα αυξάνεται.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι η βία αποτελεί πλέον παρελθόν στα βιντεοπαιχνίδια. Άλλωστε, όπως επισήμανε στην «ΝΒ» ο παιδαγωγός με ειδικότητα στα ΜΜΕ, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, Χάρτμουτ Βάρκους, το θέμα του αγώνα, της μάχης κατά ενός αντιπάλου είναι ιδιαίτερα αγαπητό, τόσο σε παίκτες, όσο και σε προγραμματιστές.
«Οι προγραμματιστές», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Χάρτμουτ Βάρκους, «έπρεπε να αναζητήσουν θέματα που θα εξελίσσονταν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Και το πιο προσφιλές θέμα ήταν ο πόλεμος. Δεν είναι τυχαίο ότι για τους σχεδιαστές παιχνιδιών το καλύτερο, το ιδανικό παιχνίδι, είναι ο ίδιος ο πόλεμος».
Υπάρχουν όμως και παιχνίδια, όπως για παράδειγμα, το «Frontline – Fuel of War» (σε ελεύθερη απόδοση: «Πρώτη γραμμή – καύσιμα για πόλεμο»), από την εταιρία THQ, στο οποίο για να κερδίσεις δεν αρκεί μόνο να εξολοθρεύσεις τον αντίπαλο, διότι βασικός στόχος σε μια παγκόσμια διαμάχη είναι να ελέγξεις τους φυσικούς πόρους και τις πρώτες ύλες.
Έτσι, όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, κάπως δειλά οι καταναλωτές δείχνουν να γυρίζουν την πλάτη σε παιχνίδια ωμής βίας, όπως είναι το «6 Day in Falluja» («6 μέρες στην Φαλούτζα»), που πραγματεύεται την κατάληψη της ιρακινής πόλης, στα τέλη του 2004, από τη σκοπιά των εισβολέων στρατιωτών.
Το παιχνίδι ήταν τόσο ρεαλιστικό και βίαιο, ώστε προκάλεσε την έντονη αντίδραση αντιπολεμικών οργανώσεων και τελικά αποσύρθηκε από την αγορά.