ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΠΡΙΝ 25 ΕΚΑΤ ΕΤΗ

Το όρθιο ανάστημα τους επιτρέπει στα εν λόγω «κοκκαλιάρικα» ψάρια να κατοικούν σε ποώδη λιβάδια των ωκεανών.
Το Αλογάκι της Θάλασσας εμφανίστηκε πριν 20 με 25 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν οι μάζες των ωκεάνιων υδάτων μεταβλήθηκαν μεταξύ της Αυστραλίας και της Ινδονησίας , αφήνοντας τα εν λόγω λεπτά ψάρια να κατοικούν σε αβαθείς θαλάσσιους οικοτόπους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Royal Society Biology Letters, εξηγεί ότι το όρθιο ανάστημα, κοινό στους ανθρώπους, αλλά εξαιρετικά σπάνιο σε όλο το ζωικό βασίλειο, επιτρέπει στα Αλογάκια της Θάλασσας να κατοικούν στα θαλάσσια λιβάδια.
Προτιμούν να ζουν σε προστατευμένες περιοχές όπως οι κοραλλιογενείς ύφαλοι που υπάρχει άφθονη ποικιλία χλωρίδας.
Λόγω του αναστήματός του τα Αλογάκια μπορούν να ελιχθούν καλύτερα, από ότι αν κολυμπούσαν σε οριζόντια θέση, κάτι που θα τους βοηθούσε βέβαια να καμουφλαριστούν μέσα στα θαλάσσια λιβάδια.
Το καμουφλάζ παίζει σπουδαίο ρόλο για τα Αλογάκια της Θάλασσας επειδή θεωρούνται «φτωχοί» κολυμβητές, δηλώνει ο Peter Teske, ερευνητής από το Μοριακό Εργαστήριο Οικολογίας του Πανεπιστημίου Macquarie. Με το καμουφλάζ τα Αλογάκια προστατεύονται από τους εισβολείς και πιάνουν καλύτερα την τροφή τους όπως καρκινοειδή, μικρά ψάρια, χωρίς να γίνουν αντιληπτά.
Για να βρουν περισσότερα στοιχεία οι ερευνητές κατασκεύασαν ένα οικογενειακό δέντρο χρησιμοποιώντας τις γενετικές πληροφορίες που συγκέντρωσαν από το γένος του Ιππόκαμπου που περιλαμβάνει όλα τα είδη.
Τα Αλογάκια της Θάλασσας ενώθηκαν με άλλα είδη κατά τη διάρκειας της Ολιγόκαινης υποπεριόδου της Παλαιογενής Περιόδου της Καινοζωικής εποχής της Γης, που μετακινούνταν οι τεκτονικές πλάκες στον Ινδικό και Δυτικό Ειρηνικό και σχηματίστηκαν οι νέοι θαλάσσιοι βιότοποι.
Τα Αλογάκια της Θάλασσας παραμένουν απομονωμένα στους συγκεκριμένους θαλάσσιους βιότοπους με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά.
Τα Αλογάκια της Θάλασσας θεωρούνται ιδιαίτερα ασυνήθιστα κοκκαλιάρικα ψάρια, λόγω της όρθιας στάσης τους, του μεγάλου μεγέθους που έχει το κεφάλι τους σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα τους και λόγω του γεγονότος ότι τα αρσενικά γεννούν, εξηγεί ο Taske.
H ουρά τους βοηθάει να πιάνονται στην υδρόβια βλάστηση και να καμουφλάρονται για να μην τους βλέπουν τα άλλα ψάρια.
Από 34 είδη που υπήρχαν τα οχτώ απειλούνται και βρίσκονται στη Κόκκινη Λίστα της Παγκόσμιας Ένωσης Προστασίας του Περιβάλλοντος (IUCN).

econews