ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΟ ΚΟΥΝΕΛΙ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Ηταν μια φορα στη ζουγκλα το Λιονταρι, ο αδιαμφισβητητος βασιλιας ολων των
ζωων. Μια γκαντεμικη μερα ομως, ενω εκανε τη βολτα του, πιαστηκε σε μια
παγιδα για βασιλιαδες. Ενω ακουγε απο μακρια τους κυνηγους να ερχονται,
βλεπει το κουνελι να ερχεται χαρωπο-χαρωπο και χοροπηδωντας, χωρις να εχει
καταλαβει τιποτα. "Εεεεε, κουνελι, εδω!" φωναζει ο βασιλιας, και το κουνελι
εκπληκτο βλεπει το λιονταρι στη δυσαρεστη θεση που βρισκοταν. "Κανε μου τη
χαρη κουνελε και ελευθερωσε με γρηγορα πριν με πιασουν", ειπε το λιονταρι,
και το κουνελι προβληματιστικε. "Ναι, " λεει, "αλλα και να σε βγαλω εγω τι
θα κερδισω?". "Τελος παντων, λεει απελπισμενα πια το λιονταρι, ελευθερωσε με
και θα σε αφησω να εισαι βασιλιας για μια μερα το χρονο". "Α, καταπληκτικα!"
αναφωνησε το κουνελι και ελευθερωσε τελικα το λιονταρι απο την παγιδα.
Την επομενη μερα μαζευτηκαν ολα τα ζωα στη ζουγκλα, μετα απο διαταγη του
λιονταριου, για να παρακολουθησουν τη στεψη του κουνελου. Μετα απο την
επισημη τελετη, το λιονταρι ρωτησε τον κουνελο, "Και τωρα, μιας και εισαι
για σημερα ο βασιλιας, ποια θα ειναι η πρωτη σου διαταγη"? Το κουνελι το
σκεφτηκε για λιγο, και με ενα αγριο βλεμμα, φωναξε:
-Λυκε, ελα εδω αμεσως.
-Ναι,ναι, ερχομαι, απαντησε βαριεστημενα ο λυκος και προχωρησε.
-Λυκε, που ειναι το κρανος σου? Δε φορας κρανος σημερα?
-Μ..μαα...εγω...
-Για τιμωρια θα σε πλακωσω στο ξυλο!
Και ετσι εγινε, και ακολουθησαν πολυ βιαιες γενικα σκηνες. Με αλλα λογια, ο
κουνελος εβγαλε το αχτι του και ολη την υπολοιπη μερα την περασε αραχτος στο
θρονο του.
Το λιονταρι παραξενευτηκε, αλλα χαρηκε που δεν τα εκανε μανταρα το κουνελι.
Τον επομενο χρονο ξαναμαζευτηκαν ολα τα ζωα για την τελετη, ο κουνελος πηρε
την εξουσια, φωναξε μπροστα το λυκο και τον ξαναπλακωσε στο ξυλο επειδη δε
φορουσε το κρανος του. Μετα δεν εκανε απολυτως τιποτα. Για να μην τα
πολυλογουμε, το ιδιο εγινε και τον επομενο και τον παραεπομενο χρονο την
ιδια μερα. Οποτε το λιονταρι αποφασισε να μιλησει ιδιαιτερως με το κουνελι:
"Φιλε μου," του ειπε, "Θα ηθελα να σου δωσω μια συμβουλη. Ξερω ποσο
αντιπαθεις τον λυκο, και καταλαβαινω οτι θελεις να βγαλεις το αχτι σου, αλλα
θα επρεπε να βρεις εναν πιο πειστικο λογο για να τον δειρεις, αφου ετσι κι
αλλιως κανενα ζωο δε φοραει κρανος. Γιατι δεν κανεις το εξης: πες στο λυκο
να παει να σου παρει τσιγαρα, και αμα σου φερει με φιλτρο, θα του πεις οτι
ηθελες αφιλτρα και θα τον δειρεις, ενω αμα σου φερει αφιλτρα θα πεις οτι
ηθελες με φιλτρο και θα τον δειρεις παλι!"
"Ααα, πολυ καλη ιδεα!" ανα φωνησε ο κουνελος και εφυγε κεφατος.
Εφτασε παλι η μεγαλη ημερα. Ολα τα ζωα συγκεντρωθηκαν και παρακολουθησαν την
τελετη στεψης μεσα σε μια κεφατη ατμοσφαιρα. Μετα τα τυπικα, μιλησε ο
κουνελος:
-Λυκε, ελα εδω μπροστα μου.
-Μ-μ-μαλιστα, ειπε ξεψυχισμενα ο λυκος και προχωρησε, προσπαθωντας να
καλυφθει με τα χερια του απο τις φαπες που θα επεφταν.
-Πηγαινε τωρα να μου παρεις τσιγαρα.
-Α, αυτο ηταν? χαρηκε ο λυκος. Με φιλτρο η χωρις?
-Που ειναι το κρανος σου ρε?