"Πώς θα γλυτώσω την εφορευτική"... και η παραχώρηση στο σύστημα της εξουσίας

γράφει ο Δ. Παπαγεωργίου
Την προηγούμενη Κυριακή που πήγα να ψηφίσω βρέθηκα στην σειρά μετά από μία γυναίκα που ήταν στην εφορευτική επιτροπή και το έμαθε όταν πήγε να ψηφίσει και της ζήτησαν να κάτσει στην διαδικασία για να κάνει το καθήκον της. Αυτή αρνήθηκε λέγοντας ότι έχει άρρωστο παιδί. Η δικαστική εκπρόσωπος, μία νεαρή δικηγόρος, ζήτησε να έλθει η αστυνομία. Όντως ήλθε ένας αστυνομικός, ο οποίος ρώτησε την δικαστική λειτουργό εάν ήθελε να...
υποχρεώσει την συγκεκριμένη κυρία να κάτσει στην εφορευτική επιτροπή αλλά και να διατάξει την βίαιη προσαγωγή των υπολοίπων μελών της εφορευτικής επιτροπής. Η νεαρή δικηγόρος άσπρισε, είπε "όχι προς θεού" και σαν... μέση λύση ζήτησε να γίνει βίαιη προσαγωγή του νεώτερου σε ηλικία μέλους της εφορευτικής επιτροπής. Ο αστυνομικός της απάντησε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο, καθώς θα πρέπει τα ίδια πράγματα να ισχύουν για όλα τα μέλη. Τότε αυτή του είπε να μην "ψάξει" κανέναν, και άρχισε διαπραγματεύσεις με την συγκεκριμένη κυρία που είχε βρεθεί εκεί, σχετικά με το αν μπορεί να κάτσει μία ή δύο ώρες. Δεν ξέρω πόσο έκατσε και εάν έκατσε αλλά αποχώρησα. Πάντως δεν υπήρχε ούτε ένα μέλος της εφορευτικής επιτροπής.
Σήμερα από το πρωί ακούω από την πλευρά της Χ.Α. καταγγελίες, σχετικά με τα ψηφοδελτιά της, ότι δίνονται κατεστραμμένα, ακούω από το Εθνικό Μέτωπο ότι δικά του ψηφοδέλτια δεν δίδονται καθόλου. Και τα δύο κόμματα καλούν τους φίλους τους να επικοινωνούν με τα γραφεία τους, προκειμένου να αντιμετωπισθεί αυτή η νοθεία. Και καλά κάνουν.
Από την άλλη πλευρά όμως σκέφτομαι και κάτι άλλο. Ότι ο ελληνικός λαός έχει ο ίδιος απωλέσει το κυριαρχικό του δικαίωμα. Παραμελώντας το "καθήκον" της εφορευτικής επιτροπής ο μέσος Έλληνας που δεν θέλει να χάσει την Κυριακή του, παραχωρεί το δικαίωμα να επιλέγει ο ίδιος το μέλλον του. Την διαχείριση αναλαμβάνει μόνον η δικαστική εξουσία, μαζί με "εκπροσώπους κομμάτων" οι οποίοι βρίσκονται εκεί για να προστατέψουν τόσο τα συμφέροντα του κομματός τους, αλλά και γενικότερα του συστήματος στο οποίο ανήκει αυτό.
Η κοινωνία που επί τόσα χρόνια έχει εκπαιδευθεί να δίδει σημασία μόνον στα "δικαιωματά" της και ποτέ στις "υποχρεώσεις" της, απώλεσε το δικαίωμα να ελέγχει το σύστημα. Δικαίωμα που δυνητικά έχει αλλά δεν χρησιμοποιεί. Θα είχαμε άραγε τέτοια φαινόμενα εάν σε κάθε εκλογικό κέντρο υπήρχε το τυχαίο δείγμα πολιτών της εφορευτικής επιτροπής; Όχι δεν θα μπορούσε. Τώρα όμως είναι κοινό μυστικό ότι "περνιούνται σταυροί" σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ότι με κάποιου είδους "συναίνεση" γίνονται νοθείες σαν και αυτές που προαναφέραμε.
Είναι λυπηρό; Όχι, είναι δείγμα παρακμής του λαού μας στο συνολό του. Είναι η εθελοδουλειά που έρχεται λόγω της παραμέλησης του καθήκοντος.
Ο λαός μας προτίμησε να μην πάει ως εφορευτική επιτροπή αλλά να κάτσει να πιεί καφέ. Και παραχώρησε σε άλλους το δικαίωμα της επιλογής. Επιλογή του στην τελική. Επιλογή παρακμής όπως προείπαμε. Γι' αυτό και σε έναν μεγάλο βαθμό περνά αυτά που περνά και δεν μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό του.
Στην χώρα αυτή, η λέξη "κοινωνικό καθήκον" αποτελεί μουσειακό είδος. Καλλιεργήθηκε η δικαιωματική υστερία και το καθήκον πλέον εντάσσεται μόνον εντός του κομματικού πλαισίου και όχι του κοινωνικού. Έτσι ξεκινά η πορεία προς την άβυσσο. Όταν ο απλός πολίτης ξεχνά ότι τα καθήκοντα υπάρχουν για να διασφαλίζουν τα δικαιωματά του και απαιτεί την τρυφηλότητα. Εάν σήμερα οι καταγγελίες για νοθεία είναι πραγματικές, αυτός ο λαός είναι που φταίει και όχι το σύστημα που υπερασπίζεται τον εαυτό του! Ας το θυμόμαστε.

elkosmos.gr