Ποιός αντέδρασε τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου;

γράφει ο Δ. Παπαγεωργίου
Είχα την ευκαιρία, μιλώντας με τον Ν. Ντερτιλή στο κελί του, να μάθω αρκετά πράγματα για την 21η Απριλίου. Όχι για το καθεστώς, αλλά για το συγκεκριμένο βράδυ. Ένα από αυτά ήταν το πόσο ελάχιστες ήταν οι στρατιωτικές δυνάμεις οι οποίες κινητοποιήθηκαν για να γίνει το "πραξικόπημα/επανάσταση" (αναλόγως της οπτικής του καθενός). Επί της ουσίας...
λίγες δεκάδες ανδρών κινητοποιήθηκαν προκειμένου να "καταλυθεί" το κράτος, να καταληφθούν τα σημεία – στόχοι, στην Αθήνα, να τεθούν υπό "επιτήρηση" οι ανθρώποι που έπρεπε να μείνουν περιορισμένοι και όλα τα υπόλοιπα.
Η "ένδεια" μέσων, είχε οδηγήσει τον Ν. Ντερτιλή να μου πεί τότε: "Εκείνο το βράδυ είχαμε εκλογές και δημοψήφισμα". Κανείς δεν αντέδρασε. Και σημείωνε ότι το μοναδικό "επεισόδιο" που έγινε ήταν με κάποιον μεθυσμένο που γύρναγε και τον οποίο έβαλαν να κάτσει στην άκρη του πεζοδρομίου μέχρι να ξεσουρώσει.
Η Αθήνα της εποχής τότε "έβραζε" από φήμες για το επερχόμενο πραξικόπημα. Όλοι το περίμεναν. Ποιός αντέδρασε όμως είναι η ουσιαστική ερώτηση. Η απάντηση είναι απλή. Ουδείς.
Αυτό επιβεβαιώνεται από την ίδια την επιτυχία του αναίμακτου πραξικοπήματος. Ούτε ένας από τους "αγωνιστές" που σήμερα αυτοπλασάρονται ως "σωτήρες" του λαού δεν βγήκε στον δρόμο, ούτε ένας δεν αντιστάθηκε, ούτε ένας από τους εθνοσωτήρες δεν προσπάθησε να αντισταθεί με οιονδήποτε τρόπο. Ακόμη και αυτοί που ετέθησαν υπό κράτηση, κάθησαν σαν να το ανέμεναν, μέχρι να τους δοθούν τα διαβατηριά τους ή να αφεθούν ελεύθεροι.
Αυτή η πλήρης έλλειψη οιασδήποτε αντίστασης φανερώνει ένα πράγμα. Η αριστερή μυθολογία, θέλει την χώρα να "πάγωσε" και γι' αυτό να μην αντιστάθηκε. Τα γεγονότα όμως ήταν διαφορετικά. Ήταν γνωστό τοις πάσι το προς τα πού όδευε η χώρα. Μέχρι και πρωτοσέλιδα εφημερίδων υπήρχαν που μιλούσαν για πραξικόπημα. Άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για "παγωμάρα", αλλά μάλλον για μία αποδοχή του αναπόφευκτου.
Η πλήρης έλλειψη οιασδήποτε αντίστασης λοιπόν είναι το χαρακτηριστικό των ξημερωμάτων της 21ης Απριλίου. Κάτι που δικαιώνει απολύτως το περί "δημοψηφίσματος" του Ντερτιλή. Η -όχι σιωπηρή- αποδοχή του τετελεσμένου της 22ας Απριλίου, και η αναίμακτη επιτυχία της επανάστασης (διότι μιλώντας καθαρά ιστορικά το πραξικόπημα πρέπει να έχει οργανωθεί από την ανώτερη βαθμιδα και όχι από ανώτερους (όχι ανώτατους) αξιωματικούς) οφείλονται σε ακριβώς αυτή την λεπτομέρεια. Η οποία γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αποσιωπείται και οι αναφορές στους "αγώνες της αντίστασης" είναι θολώδεις και πάντα απευθύνονται με έναν συναισθηματικό/πολιτικάντικο λόγο.
Ο καθείς μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα από αυτό. Ας προσπαθήσει όμως ο όποιος ειλικρινής να κρίνει το τι έγινε τότε με τις συνθήκες του τότε.

 www.elkosmos.gr